post-rock

• tc sinirlari icinde apathy'den muzdarip semi avant-garde, semi-bobo, semi-entel orta sinif gencliginin ruh halini, hayatla nasil basa ciktigini ve damarlarinda akan kanin rengini veren, besleyen yani hepsini gosteren bir "orneklem" dir bu muzik turu. goruyorum ki sozlukte bu muzik tur bir nevi statu gostergesi, bu muzigi dinleyen bu konuda bilgili olan insanlar ise hegemeonik celebrity -bu sozcugu ben uydurmus olayim- olmuslar. yani bu insanlarin kimlikleri, varoluslari, temsil ettikleri hayatlar hegemonik bir dunyayi algilama ve yasama bicimi olmus durumda. nedir abi bu yasam: hic bir seyi ama hic bir seyi buyuk harflerle yasamamak bir tutkusuzluk hirssizlik, varolan hic birsey ile - bu hayat olur, sanat olur, sepet olur, insan olur, ask olur, politika pek olmaz bu insanlarin hayatinda- tutkulu, mucadeleci yada radikal bir iliski kurmamak. oyle yani hersey oyledir spacy dir. dinledikleri sarkilar gibi. nega fit levis lar gibi. bir nevi takilmaca hayati yani. herseye, hayata takilmaca. ama is, egoya olsun, sembolik sermaye sergilemeye olsun bir de ise olsun gelince; aman allah dersin yuppie mi bunlar kiminle karsi karsiyayim patrick bateman le mi. o spacy lik o takilmacalik o bir nevi duranzilik apathy lik gitmis yerine bildimiz bir kaba tabirimi affedin bir burjuva gelmistir, tirnaklarini ve kaderini o sermayenin kenarina gecirmis bir burjuva. ha bu insan bankaci olmaz muzik yazari olur. insan kaynakcisi olmaz akademisyen olur. hic farketmez. bogazici sosyolojinin bazi akademisyenlerini hatirlatmak isterim bilenlere ve bilmeyenlere. o snobizmlerini, hayatta bir kac sema ogrenip, bu semalarla konusmanin teorik dusunmek oldugunu zanneden bilgisini ve statusunu bir rant araci olarak kullanan insanlari. simdi bunlarin bir avant-garde liklarini goremiyorum ben daha ziyade burjuvaliklarini goruyorum. arkadaslar bu hayat, yani oyle avant garde bir hayat degildir. lutfen kendimize felan gelelim yani. rica ediyorum. ezme ezilme iliskilerini falan hatirlayalim. hadi optum.