anne olmak istemeyen kadın

• "sadece sana muhtaç, emzirmezsen ölecek, senin geldiğini anladığında heyecandan ellerini kollarını yere göğe sığdıramayan, anne/baba bunu senin için yaptım diyen bir organizmayla bir tanış"
  
  neden üreteyim böyle bir organizma diye kendine soran kadındır. sevmek ve sevilmek için neden yeni birini yapayım? bunu hak ediyor muyum? ya beni seven o çocuğu mutlu edemezsem? ya dünyada başına bin tane şey gelirse? ya koruyamazsam? ya hasta olursa? ya acı çekerse? sırf ben sevileceğim diye bir insan evladına bunu çektirmeye hakkım var mı? ona sunacak neyim var? sırf hormonlarım istiyor diye çocuk üretmek bencilce değil midir? benim hormonlarım isteklerim her şeyin önünde midir? diye soran kadındır.
  
  yeğeni her ağladığında içi acır, o küçük yüzdeki en ufak hayal kırıklığında dünyası yıkılır bu kadının. şımarıklıktan, umursamazlıktan, sevgisizlikten değildir bu istememe durumu.
  
  siz diyorsunuz ki çocuk hayattaki en büyük zevk. ben diyorum ki olabilir, ama ben bu zevki tadacağım diye bir çocuğun daha ağlamasına neden olamam ıvır zıvır bir şey için. ben zevk alacağım, ama benim farkında olmadığım bir şey bile kalbini kıracak yavrumun. e ama ben yaptım. kalbini kırarsam benden beter insan mı var?
  
  siz diyorsunuz ki çocuk hayattaki en büyük mutluluk. ben diyorum ki, olabilir, ama benim mutluluğumun yükünü başkasına yüklemeye hakkım yok, zira dünya bombok, ben en çok 30-40 yıl sonra göçeceğim, sırf bu arada beni mutlu etsin diye, yaşlanınca bana baksın diye şu ülkenin ve dünyanın en berbat zamanına tanık olacak bir insan yaratamam.
  
  bir de "siz zaten böyle düşündüğünüz için anne olmayı haketmiyorsunuz"cular var. hayır, sen gelip diğer kadınları, hatta diğer anneleri yargılayacaksın, sırf egonu tatmin etmek için, hayatta en büyük üretimini yapıp sonra onu bizlere göstermek için, sevmek için, mutlu gibi bir şey olmak için, ne kadar süper bir anne ve kadın olduğunu insanlara gösterip kendini onaylatmak için bu kafayla çocuk yetiştireceksin, ondan sonra kutsalsın, her kadından daha kadınsın.
  
  gerçek hayatta da hangi tek başarısı çocuk doğurmak olan kadınla konuştuysam bana deli muamelesi yaptı, anneliğin süperliğini benim ne kadar saçmaladığımı falan söyleyip berktunç'un ne kadar güzel dans ettiğini gösterdi. nerede bir şeyler üreten bir anne ile karşılaştıysam ve konu çocuk istememeye geldiyse, fazla kafasını bile yormadan "mantıklı" deyip geçti. neden? çünkü onlar da biliyorlar ki aile kurmak, çocuk yapmak zaten bencilce bir şey. kendi isteğine göre ürettiğin, kendi isteklerinle şekillendirecek bir hayat yaratmak bencilce.
  
  çocuklu kadınların 'biz ulvi iyilik makinalarıyız' tavrını artık kenara koymaları gerekiyor.
  
  eğer mesele kendi muhteşem genetik malzemesini bir sonraki nesle aktarmak değilse, buyurun sahipsiz, acılar içinde çocuk dolu baktığınız her yer. madem o kadar ulvi sevgilerle donatılmış o kadar ulvi insanlarsınız, haydi bizim yapamadığımızı yapın evlat edinin. biz de bencilliğimizle oturalım.
  
  şu kadının bu kadar tartışılması bile kadının kadına yaptığı baskıların sonucu. anladığımız kadarıyla dünya içindeki diğer çocuklarla birlikte bir yana, kendi çocukları bir yana, çünkü dünyadaki en mucizevi şey bu.
  yani bir insanın kendi çocuğunu yapması bile onu diğer çocuklara karşı objektiflikten uzaklaştırıyor.
  
  'aylan bebek'e bakıp "oh gebersinler ülkeye gelen yabancılar" diyen anne var forumlarda. berkin elvan'ın annesini yuhalayanlardan hiç biri mi anne değildi?
  
  annelik, temel bir içgüdü. bunu reddetmiyorum. ama temel içgüdülerimize göre hareket etmemeyi, mantık çerçevesinde duygularımızı değerlendirmeyi insanlık gereklerinden biri olarak kabul ettiğimiz modern toplumda ben de anneliğe mantıkla yaklaşıyorum. 50 yıl içinde ülke çöle dönmüş, dünya alt üst olmuş olacak, dünya kaynakları tükenme tehlikesiyle karşı karşıya, hak ve hukuk gittikçe daha derine gömülüyor, kutuplar eriyor, iklimler değişiyor, inanılmaz bir şiddet coğrafyasının göbeğinde yaşıyoruz, ciddi psikiyatrik sorunları olan bir toplumun içindeyiz, çocuk ve kadın taciz ve tecavüzleri uçsuz bucaksız, temel eğitim bile imkansızlıklar içinde, geleceğimiz karalık, geçmişimiz kirli.
  
  anne olmak için binlerce duygusal gerekçe olabilir, ama bir tane mantıklı gerekçe bulamıyorum kendime.