saat on ikiyi beş geçiyordu

• son 13 satırının müthiş anlamlara gebe olduğunu düşündüğüm şiir. paylaşmak isterim. nasıl kaçmış buralarda gözden..
  
  ''tepeden tırnağa buz kesiyordu yalnızlık
  saat on ikiyi beş geçiyordu
  dişlerimle, şafağı sökmek isterken karanlığın göğsünden
  gün ağarıyordu saçlarıma
  tel tel
  raylarımdan çıkıyordum
  vagonlarım kopuyordu birbiri ardına
  savruluyordum
  bir cinayete kurban gidiyordum
  kaza süsü verilmiş
  faili meçhul bir ölüm biçiyordu terzi masasında
  bir tabuta çivileniyordum
  saat on ikiyi beş geçiyordu''