seamus heaney

• irlandalı şair. sağlam bir akademik kariyeri vardır, 12 yaşında irlandalı bir çiftçi ailesinin en büyük çocuğu iken kazandığı burs onu en sonunda profosörlüğe, berkeley, harvard ve oxford'da edebiyat ve şiir öğretmenliği yapmaya kadar götürmüştür. köklerinden ve doğduğu topraklardan kopmayan heaney, genelde kendi isteği ya da zorunluluktan sürgünde olan her edebiyatçı gibi doğduğu topraklar ve kültürle ilgili eserler vermiş, en çok eski ve yeni irlanda'yı kendisi gibi bir elitin gözünden anlatan şiirleriyle tanınmıştır. son olarak beowulf'u eski ingilizceden çevirmiş, edebiyat dünyasında olay yaratmıştır.
  
  aşağıdaki şiiri "punishment" şairin ünlü bog şiirlerinden biri. avrupa bataklıklarından yıllarca hava almadan çamurun dibinde yattıkları için fazla bozulmayan bir takım cesetler çıkmaktadır. bu cesetler ya kaza eseri bataklığa gömülmüş, ya ceza olarak bataklığın dibine atılmış, ya da bir takım pagan tanrılara kurban edilimişlerdir. "punishment" da almanya bogland'inde bulunan "windeby girl" olarak bilinen genç bir kadın cesedini gören heaney'in bu mumyayı gördükten sonra yazdığı ilginç ve güzel bir şiirdir. kızın evlilik dışı ilişkide bulunduğu için ceza olarak asıldıktan sonra bataklığa gömüldüğü düşünmektedir, healy şiirin en sonunda bu cezayı, irlanda bağımsızlık savaşı sırasında ingiliz askerlerle ilşkiye giren kızlara verilen ceza ile karşılaştırmaktadır. (bir nevi) isteyenler bu mumyanın resmini http://www.mummytombs.com/…ator/bog/bog.windeby.htm
  adresinden görebilirler.
  
  i can feel the tug
  of the halter at the neape
  of her neck, the wind
  on her naked front.
  
  it blows her nipples
  to amber beads,
  it shakes the frail rigging
  of her ribs.
  
  i can see her drowned
  body in the bog,
  the weighing stone,
  the floating rods and boughs.
  
  under which at first
  she was a barked sapling
  that is dug up
  oak-bone, brain-firkin:
  
  her shaved head
  like a stubble of black corn,
  her blindfold a soiled bandage,
  her noose a ring
  
  to store
  the memories of love.
  little adulteress,
  before they punished you
  
  you were flaxen-haired,
  undernourished, and your
  tar-black face was beautiful.
  my poor scapegoat,
  
  i almost love you
  but would have cast, i know,
  the stones of silence.
  i am the artful voyeur
  
  of your brain's exposed
  and darkening combs,
  your muscles' webbing
  and all your numbered bones:
  
  i who have stood dumb
  when your betraying sisters,
  cauled in tar,
  wept by the railings,
  
  who would connive
  in civilised outrage
  yet understand the exact
  and tribal, intimate revenge.