• tıp dünyasına ait, sınırları henüz tam olarak belirlenmemiş olan yeni bir kavramdır.

    özet olarak hastanın ihtiyaç duyduğundan daha fazla doktor ziyaretinde bulunmasını ifade eder.

    çoğumuzun tecrübe ettiği bir husus vardır: dişçiye gittiğimiz zaman diş ağrımızın geçmesi gibi. veya cerrah olmayan doktorların gereksiz olması başlığındaki tartışmayı hatırlayın. doktorlar, kendi mesleklerini savunurken, fiziksel muayene sırasında hastanın iyileşmeye başladığından bahsediyorlardı.

    soru şu: eğer doktorun kendisi bir ilaç ise bu ilacın dozajı ne olmalıdır? bu durumda, dönüp dolaşıp geldiğimiz nokta yine doktor-hasta ilişkisi oluyor.

    doktor bağımlılığı dört seviyede değerlendiriliyor:
    seviye 1: tam bağımsızlar. tıbbi yardıma ihtiyacı bulunduğunu kabul etmeyen ve kendilerine sunulan tedavi programını red eden hastalar.
    seviye 2: doktorundan rahatsızlığı ile ilgili gerekli olan desteği talep eden hastalar.
    seviye 3: kendi sorumluluklarını yerine getirmeyen hastalar.
    seviye 4: doktoruna duygusal şantaj yapmaya başlayan hastalar.

    evililik sorunları, işsizlik, kötü konutlar veya engelli olma hali gibi sorunlar, psikosomatic rahatsızlıklara neden olabiliyor. bunu doktorun fark etmemesi durumunda ise, doktordan yardım talep eden kişi, kendi sorunlarını çözmek yerine, kendini hasta olarak tanımlayabiliyor ve sorumluluklarından kaçıyor. bu durumda doktorun hastasını, sorunlarına odaklanmaya yönlendirmesi, tıbbi olmayan kurumları tavsiye etmesi veya destek gruplarına (fight clup'taki testis kanserliler derneği gibi) yönlendirmesi tavsiye ediliyor.
1 entry daha
hesabın var mı? giriş yap