askerlik anısı

• askerdeyken eskiden elektronik eşya tamirciliği yapan bir uzman çavuş tanımıştım. çukurca’da 2. hudut tugay komutanlığında görev yapmıştık. ne zaman operasyona gitsek çok neşeli oluyordu. bir gün sordum komutanım her operasyondan önce bu kadar neşeyi nereden buluyorsunuz. söyleyin biz de neşelenelim dedim. anlatmaya başladı..
  askerliğini yaparken terhis olmasına yakın oğlunun lösemi olduğu haberini almış ve sivilde sağlık sigortası olmadığından oğlunu daha iyi tedavi ettirebilmek için uzman çavuşluğa başvurmuş. oğlunu kaybetmeden 1 sene önce de ilik nakli yapılması için çocuk yapmaya karar vermişler. ikizleri olmuş fakat ilik nakli olacak kadar büyüyene kadar oğlunu kaybetmiş. daha sonra da boşanmışlar. çocukların velayetini karısı almış. evde beni bekleyen kimse yok. ölürsem oğluma kavuşurum benden mutlusu mu var diyordu. daha sonra ben terhis oldum. aradan uzun zaman geçti merak ettim kendisini. ismini arattım google da. şehit olmuş. sonunda istediği olmuş. mustafa uzman oğluna kavuşmuş..
  
  edit: benzer bir hikaye de burada varmış.