akşam sofrasında yedi kişilik bir aile oyunu

• bir cahit zarifoğlu şiiri.
  
  içerik;
  
  önce kim - "önce sen"
  
  dirilen bir işci olmalıyım. öyle olmalıyım ta eskiden
  (ağlayarak) anlamlıydım olmalıyım anlıyarak
  işci türemedi hiç bir şey türemedi
  bezirgan ölü tükendi köle ölü bitti
  bir yazı sağdan sola kıvrılarak eğilip
  bükülerek bir şekil almalıydı
  önce kim - "önce o"
  dirilen bir işçi olmalıydı
  
  işçilik kime kaldı görüyorsunuz
  çocuklarım
  "çocuklarım nerdesiniz" baba sofrayı hoplatarak
  baba tanrıya yalvar
  malar
  
  "işçi miyim değil miyim"
  durmadan kendini yorarak kurcalayarak
  soruyor (bu kim bizden değil)
  kendini darağacına atsa
  ağırlığı az gelir boğulmaya - ve atmadı
  
  beni mi adasalar iyi olan beni
  diledikleri yerine gelsin diye kurban
  çünkü hep budanmışım gibi
  koyun bazen horoz gibi algılıyorum bazen omuz etlerimi
  "intiharla (oysa mı) bir çelişmeydik eskiden
  yasaktık intiharla
  canımızın hakkı üzerine
  varamazdı elimiz
  
  "intihar bulun intihar kurbanlara"
  onların değişen sesi bu ağabeylerimin
  sofrada apaçık duyuyorum işte
  kendilerinden kaçıp koşuyorlar bu sofra boyunca
  "nasıl olur ama tohumları babamın"
  "nasıl olur ama başka bir ırk"
  "başka bir ırk mı" sürüyor onlardan
  
  bu ev sofrası kuruldukça
  camlar kaykılıyor ve bahçede ağaç
  tehlike kuşları kaldırıyor
  düşsel bir oyun olan çocuklar
  lar - onlar laronlar
  hala sağdan sola yazılan babam
  bozulmaz akıllar kullanıyor
  yaşlanıyor ama bozulmuyor ve diyor
  "çünkü bozulmazdan yapıldık
  
  bu ev sofrası kuruldu önce baba
  oraya pencereden ağaca ve kuşlara
  "çünkü ağaç işarettir içimizin sorularına
  kuş işarettir doğup ruhları
  dev gibi sallanan çocuklara"
  bu ev sofrası kuruldukça ana
  oradan pencereden ağaca ve kuşlara
  "çünkü ağaç problemdir çok karışık bundan böyle aklım
  kuşlarsa uçar gider uzaklara"
  
  o başka yargılar öteki başka bakar
  ellerindeki meşalelerle topraktaki kovuklara
  yaklaşan laronlar lar - onlar çocuklara
  bakıp
  bakıp sofraya. ana
  yemeğe yaklaşıp ekmekle koklaşarak
  / "bereketli küpler
  yağ küpleri ne demek bilmez bunlar
  geberesi dinsizler
  gel ekmek keseyim seni" /
  
  "koklaşmak mı ekmekle savaşmak"
  
  anaya onların gönül kıran sesleri ağabeylerimin
  i'yle başlayan ve birbirinin aynı isimleri
  yani i ile i ve i'yle i
  i olur mu i "diyor"
  iki değişik ad olmalı onların ki
  "iki değişik ağbeyim benim
  yok mu ki"
  sofrada önce arkaya sallanarak
  kız ekmekle alışveriş etmeden
  "kız o çünkü oğlan değil"
  küçük oğlan bakarken söylerken bunu anaya
  hepsi nedenli ayrı ekmek başında
  sarmışlar sımsıkı beni gibi
  hep adanmışım gibi
  yerine gelecek ne bana göre
  kurbana göre mi bu adak
  
  "kardeşim
  ben
  başıboş bir kamaya saplanmışım gibi"
  "peki ama" küçük oğlan
  "ne demek kamaya saplanmak"
  
  "ağabeyim
  ben
  çizilmiş bir yaşama atanmışım gibi"
  "peki ama" i ve i
  "kim çizebilir senden başka senin yaşamını"
  "anneciğim ben
  kaskatı bir esirliğe keptirilmişim gibi"
  "peki ama" ana
  "kepmek mi ne kepmeki
  kendine iyi bak önce üşütme ciğerlerini"
  "kardeşim ben
  yüreğimden böğürmek üzereyim gibi"
  "peki ama" kız kardeş
  "yürekle böğürmek mi dedin.öyle bir şey mi dedin"
  "babacığım ben
  ayaklarım baltayla kesilmiş gibi"
  "peki ama" baba
  "ayakların... apaçık uydurma ayaklar senin ki"
  
  "yepyeni güçlenen ayaklar onun ki" i ve i
  "bak kardeşim kamaya saplanmak
  şu demektir ki...
  ................................." ben
  "o var çünkü tanrı
  o çizer onun yaşamını" baba
  "kaskatı bir esirlik.../çok acı/.. " i ve i
  "kaskatı kaskatı kaska kask kask kask " kız
  "kendine iyi bak..." kız - anne
  bakışarak ciğerim onlar benim
  "ayaklarım baltayla kesilmiş gibi mi" küçük oğlan
  çünkü kardeşim dedem dedemin olmuşu muyum
  ben
  
  "olmaz dedenin olmuşu - ulmuş deden" i ve i
  "ulmuş mu yani benim babam" baba
  "dedem senin baban mı ki bana" ben
  "ben dedem deyince..." ben
  "hah hah haa-" i ve i
  "hah hah haa-" ben
  "bir kediyim ben" birden
  "bi hayvanı evin" kedi
  sarmışlar sımsıkı beni
  hep adanmışım gibi
  yerine gelecek ne bana göre
  kurbana göre mi bu adak
  başıboş bir kamaya saplanmışım gibi
  çizilmiş bir yaşama atanmışım gibi
  kaskatı bir esirliğe çöktürülmüşüm gibi
  yüreğim bögürmek üzere gibi
  ayaklarım baltayla kesilmiş gibi
  "kandırma beni çocuklarım
  bozulmaz'dan tutunun - bırakın öyle öleyim" baba
  baba halk oldu baba helk değil
  
  sarsılıyorum ve içimdeki hayvan perdeyi aralıyor ve
  / anlıyor. /
  bakamıyorum başkalarının yüzünden başka yüze
  kendime
  en sağlam sesleri söyleyin ağzım
  en geçerli ilkelerini dünyanın
  
  sessiz atılıyor (devinim kayarak)
  sofranın dibine kedi (sesler var)
  önce hamit "kedi kayınca sofranın dibine..."
  "hamit mi hamit kim" sofra
  
  elim korkunç uzanın üzerine kedinin
  öpmek ister gibiyim kedinin üçgenini
  (ellerini) kollamak kapmak ve kaçmakını
  kedi yapmazsa bunu çünkü kedi değil
  "biz bir şey yapmalıyız galiba - ama neyi"
  / "daha yeni mi sordun bunu çok mu yeni" / ekmek
  "yüz yıldır sormadım
  soranın ardına varmadım da...
  elim yakanda dirlecek orada.." sofra
  
  sonra i ve i iç içe ses çıkarmadan
  / "ben i'yken"/ i ve /"ben i'yken" / i
  ve sesli olarak sonunculardan ayrılarak
  altı asrın sonuçlarından
  sonuncularından ve içeriklerinden
  korkunç kaçarak
  "bu yemek daha ne kadar sürecek hiç bir zaman
  kediyi oradan kim kovacak hiç bir zaman
  baba sen
  önce yeni bir işçi savunması yap"
  
  baba anadan yaklaşık olarak
  bir erkeklik ayrımı üretti erkeklere üleştirdi
  fakat onlar babadan ayrılarak
  ana babadan tüs tüm yaklaşık olarak
  bir kızlık ayrımı yalınladı sivriltti
  kızlarla ortaya attı belirledi
  fakat kızlar anaya yaklaşık kalarak
  ...............................ötürü başkaldırarak
  kuzeyden güneye parıltılara avuç ve bağır açarak
  kuzeyden güneye parıltılar kafkas farları
  pırıl pırıl pır işçileri
  pırıl pır emekçileri
  parıltılar (ötürü) dayanamadan
  "bu yemek daha nasıl sürecek hiç bir zaman
  kediyi oradan kim çıkaracak hiç bir zaman
  kedi tıkınamaz sofranın altında
  kavanmadan
  babamızsan
  yeni bir işçi savunması yap
  dedeni savunduğum gibi ve padişahını"
  baba hemen
  ve hemen ben
  baba değilse fakat ben (cevval) hemen
  - abdülhamit -
  eşya ve şehir dürtülmüş gibi
  türbelerden elktrik geçmiş gibi
  "hortlak var" i ve i
  
  koro gibi bir aşikar dikleniş gibi
  duyuyoruz yoksa bir alisinasion isteği gibi
  işte işte işte gark oluyorlar
  "işte işte han han. dünyadan ve besmeleli rahim
  mazgallarından
  yumurtanın içindeki canlı kavgadan"
  "boy atsın boy atsın"
  tarih ve zorbaların paçavralaşma işareti
  "ah işte işaret"
  - işte işte işaret
  - abdülhamit
  "dur baba yeni bir işçi savunması yap" i ve i
  i le i ve hemen ses olmadan birbirine kapanarak
  / "nedir ki bu abdülhamit" /
  
  safra (görüyorsunuz) nasılda uzuyor ana çok uçta kalıyor
  uzakta
  adeta
  öteden o ufacık bedenden
  kim sorabilir kim araştırabilir kimbilir
  salondaki gizli bir düzlükten
  "anayım ama dayanamam daha da
  "çekilip ağlasam mı odaya
  acaba
  acaba mıyım yoksa ben"
  
  yeni bir işçi var ortada
  ilk defa
  ve sofra
  baba ana ve i ile i
  öldükten sonra dirilecek bendeki beden ve ruh
  diyen ben
  "inanıyor muyum gibi"
  "ne gibi inanır buna baba ve ana"
  "ve hakçası başkaları"
  küçük oğlan yarısı içten ses olmadan
  "babacığım anneciğim ağabeylerim
  kız ablam ve sen
  ben de dirilir miyim öldükten sonra
  / ruhum da dirilir mi öldükten sonra /
  ben de / hesap verebilir miyim / öldükten sonra
  derslerime çalışır büyüklerimi dinlersem"
  
  kız ansızın açılır en cinlisi
  "/ bir kız neye inanır inanabilir ki
  en iyisi en doğrusu şu ki
  güzelim ben - erkeklerse
  kıza benzemiyor hiç
  bize dayanamıyorlar bir de hiç
  aklımda tutmalıyım büyüdükçe hep bunu
  aman hiç unutmasam bunu /
  - sesizdi şimdi birden ses olarak -
  ya unutursam bir de"
  döndük baktık
  kızardı yüzü
  "ne güzel kızarabiliyor yüzü" baba ana ve ben
  
  yeni bir işçi var ortada
  çok yeni bir işçi sürüyor dedemden
  ayakları ta oradan toprak diplerimden
  "abdülhamide ölüm" maymun
  "maymuna ölüm" abdülhamit
  çok yeni bir işçiyle geliyor dedemden
  güçlü mü
  o kadar da mı güçlü
  daha değil yanılmıştık bir yerde
  eylem olmaz düşünüp düşünüp
  hah; demeden
  
  kedi sofranın altında üçgeniyle
  kedi dediğin böyle yaratılmıştır
  "ben kediyim sadece - biliyorum da
  anlıyorum da işçi denince
  yakın buluyorum kendime
  galiba ciğer
  öyle bir şey
  gibi bir şiy olmalı"
  
  "bağırıyorum sofranın üstüne
  bağıracağım yemeğin ve ekmeğin içine
  yeni bir işçi geliyor kendine"
  "sus" diyor i ve i
  "sus biz yücelteceğiz emeği"
  "asıl sen sus tanrı yüceltmiş bir kere"
  
  tanrı mı
  "çok bulanıyoruz" i ve i
  "ekmeğe alın terinden önce kan
  duadan ve bereketten önce kan
  (ben kazandım onlar da kazansı yeterince) den önce
  kan kan
  
  kan kin öfke
  katık olmalı
  herşeyden ve besmeleden önce"
  
  bir çok tanrı vardır
  i için ve i için
  sofrada birden bire ve i
  çünkü i için
  "tanrılar lar lar deme lar lar"
  kız bu doygun duyarlı yanağı yaşlı
  "tanrılar denmez çünkü hiç söylenmedi
  küçükler ve aramızda ufacık var çocuklar"
  
  ( kırılır
  " - en çok onlar mı
  " - en çok onlar )
  elim taş gibi tutuyor hamitin ellerini
  (hamit kim daha belirmedi)
  "hiç belirmez o belirmeyecek de" i ve i
  sofrada değil miyiz büsbütün
  "güneş dönüp yeniden doğmalı" hamit
  ana kim ata kim toprak kim
  halk neyin nesi
  sesini bileğinden alıyorum hamitin
  "sofrayaçağırmadınız beni" çözüm
  / "tanrı başka olmaz artırılmaz
  başka tapacak yapıp artırıyorlar azalır ata" /
  "uzak kal atadan ata geleceğin içinde" i ve i
  "gelecek kazmanın içinde" i ve i korkutarak vakti
  takılıyorlar
  "takıldınız işte" i ve i'ye baba
  ve sofra
  (kedi var)
  küçük çocuk ve kız hep birden
  bağırarak korkutarak korkutarak
  "kazma nerede kazma nerede"
  sakınarak i ve i korunarak
  "düşecek: gibi başlarına kazma"
  
  ıı
  
  "benim o bezirgan
  o kervanı ben götürdüm yemene
  çölde güneş
  gökten taş yağar gibi açılırken üzerimize
  oğullarım sizler
  sabır keseleri içinde
  ananızın muhabbetle beklediği zamanlar gelmeden
  belkemiğimden kurtulur bazen
  batardınız yüreğime
  
  oğlum sen -
  sana verdiğim ada ne oldu
  ya sen -
  sana verdiğim ada ne oldu
  ve neden her ikinizin adı da 'i' "
  i ile i yekinerek
  "herkes bu kez i'dir dünyada
  artık yok yürek soyluluk ruh
  etötesi
  üstünlük bilgide bile
  babamız sen..."
  "bana da bir i desen bir desen"
  "baba sen de bir i'sin kuşku yok
  saygımız olduğu için baba oluşuna
  baba diyoruz sana"
  
  "benim efendim i olamaz" ana
  "benim babam bir i ha
  na sana"
  "bakkardeşim
  biz i dedikse o da bizim gibi
  bir ekonomik varlık herşeyden önce
  herkesle eşit bölüşmeli devletin gelirini"
  "ama sen
  dün benim
  harçlığımı... söyletme şimdi
  oysa eşit eşit almıştık babamızdan"
  
  "kızım
  o senin dün
  harçlığını mı.. söyle"
  "hayır baba şaka şaka"
  "hayır şaka yok baba" i ve i
  "biz aldık onun harçlığını
  elbette
  kolunu bükerek elbette
  salık verdik i olmayı ona
  olmayınca elbette
  kırmadık kolunu kardeş diye
  ama ilerde
  kırabiliriz de"
  "aaah" ana
  "sütüm burnunuzdan gelir inşallah
  önce senin
  sonra da senin"
  i'ye ve i'ye
  "dur kadın" baba titrek doğrularak
  ve kuşkuyla bakarak havaya
  "kalksın sofra"
  "ama daha
  baklava var
  maraş işi fıstıklı kuru baklava"
  "kalksın sofra"
  
  "babacığım
  çok zaman ürettik son sofradan beri
  çok acı çektik
  çok telef olduk
  çok i telef old"
  
  "bu yezidler
  dünden olmuşlar bile
  biz evlât mevlat dedikçe
  ah yine de evlat
  larım ne oldu size
  o güzelim isimlerinize"
  
  sofra uzamaya başlıyor yine
  elim akıyor altına sofranın
  göz gaga arıyor
  oyulmak için
  bir ateşe yatmak için
  kıvılcımlanarak atmacasıyla hep dürüst kalmanın
  
  can yakmamaya
  daha biraz daha
  karaçan yaralara göz yummanın
  acısıyla sofranın altında
  daha
  sancılı daha
  bir dünya kurdum kendime
  
  bir sofra altında
  bir sofra yüzüne çıkıp
  bir evden kaçıp
  bir eve kapanıp
  iki kardeş iki ağabey ortasında
  bir yanım baba erkek
  bir yanım ana kadın
  
  çok sofra gördüm
  francala içinde iri kristal
  kanlı sorular
  
  koşuyor taylar o yöne
  fırtınadan ayakları tutulmuş
  kısrak analarının
  ve kaslar koparca geriliyor masada
  çorba tasından bir giz çıkardım doydum
  
  birden ateşim çıkıyor
  dünya bulanık deviniyor
  şehir kusarak geçiyor kapıdan
  
  zil
  ve sesini kucakladım postacının
  hayır bir ulak bu
  sınır boylarına yollanmış geçmişte
  viyana taşduvarı dibinde hülyaya dalmış
  kenti sonsuz bir kuşatmayla gönlünde
  sevmiş sevmiş...
  elinde bir ferman gördüm dayanamadım
  (peki neden bana
  1973 temmuzunda)
  merdivenleri yıpratıyordu ellerin
  tutunarak bir fetih haberine
  sarsılarak bir isyan bir yıkılma haberiyle
  aynı anda mermer merdiven ve ben
  tüm güç elindeymişçesine
  sesine bakıyorduk postacının
  
  : herkes kendi içinden:
  sesler şehirden
  "akşam nerelerde kaldı
  denizin dalgalarla kıyıya attığı rakı sofraları
  şerefe arkadaşım nerede kaldı"
  : herkes kendi içinden:
  havada kanat vuruşları
  
  "sen de gittin
  otuz yıl hiç değişmedik
  ne yalnızlık benden
  ne ben senden geçtim ey yalnızlık
  işte şimdi sende gittin elimden"
  herkes kendi içinden:
  "yaz geçip güz gelende
  ecel geçirsin beni
  madem yola gidiyorum
  bulunsun benim de bir el sallayayım"
  : herkes kendi içinden: bir komşu
  duvarlarıyla
  "yaşam sevincini yücelt. hüznü kahrı felan filan
  sen ki onu da alıp gittin
  kanayan ibrahimi (hasta bir akraba) görmeye gittin"
  
  herkes toplansın
  herkes bu kez
  sesini yüksek bağlasın
  
  tüm aile susmuşken bir ateşin ortasında
  o ses vuruyor elime sofranın altında
  havada asılı kalp atışları
  tümünü kaplayan alan içine bir yüz görüyorum
  alnında derin oluklar var bir kayayı
  oymuşlar gibi gözleri
  
  ağlamaya başlıyor baba "ah benim emeklerim"
  ağlıyor ana "ey ağlayan efendi
  gönlümün tacı efendi
  evimin direği
  erlerin eri"
  ağlıyor bacı "ağlar ana
  ya ağlar mıymış hiç baba"
  o ses vuruyor elime sofranın altında
  
  "ağla evet gözlerim ağla sen
  bu gidişin zorları olsa da
  ağla ki ak çıkasın iniden
  
  ölüm lokma ağzında açsa da
  ölüm bu gelen çehresiz elsiz
  bir gezintideyiz olsa olsa
  bir de yanımdan geçerse bensiz
  durup kalakalmışım ortada"
  
  bir başka ses
  vuruyor bu sese elimle
  "köyde en büyük güce
  yaşamaya sürülü çoban köpekleri"
  
  "kurşun bitince yok öyle
  sürdü tüfeğine çobak köpeklerini"
  "evde en azgın köşede
  kadınları durmadan çarpıtır su perileri"
  
  "taşkın ve saf genç kalbime
  mezar taşı gibi vurur çağın devrimleri"
  "sen yargılanadur suç vardı güneşe
  insan insana gebe ev eve bir öç haberi"
  
  istanbul kent olarak yıllar önce
  sürmeler çeker beğenirdi şehzadeleri
  
  aç elini uzat dilenci eline
  
  biz dağ mağara hikmet kent insan evren derken
  bir şarklı şair vardı kralı olan
  derdi ki kalın postallar giyeceğim
  bilgelik için değil
  sığınmak ve izlenmek için dağlara gideceğim
  
  birinci jandarma işlevi
  
  biz sustuk
  mağara hikmet erleri yerine
  konserve kutuları kustu
  üç dört beş ölü de kustu
  
  "anneciğim sen" ben
  değil mi öyle kardeşim sen daha küçüktün
  anneciğim sen
  kentleri tepeden gören yaylamızda
  bile dolanırdın yabani erikleri bademleri bile
  karıncalar üşüşen kışlık armutları
  bakışın avuçlarınla sever sıvazlar okşardın
  gezerdim yorulmasız kutlu kelimeler ederdin
  bakarak dokunarak doğadan alıp
  doğaya vererek"
  "sahi ben mi"
  "elbette
  sen ya" baba
  "anneciğim sen ne güzel
  beline dolalı önlüğüne..."
  "bırakın şimdi sofrada
  bağı yaylayı armut toplamayı"
  "rüzgarın döktüklerini yağmurun ve kuşların
  acımadıklarını
  evimize taşırdın"
  "bırakın dedik
  konuşulacaksa
  karar konuşulacak bu sofrada
  evet baba..."
  "anneciğim sen
  yaslan koluma dinle beni
  bak ben bir eli sofranın altında
  parmağına kimsenin duymadığı sesler çarpan
  ürküpp korkan
  bir evladınım
  
  anneciğim sen bir dağ haberi
  bizleri dağa sen alıştırdın
  dağı sen öğütledin bize
  ben dağa ölü umutsuz gittim diri indim
  ağabeylerim i ve i isimleri
  güçle gidip ölüleri inerken
  ikinci ja ja ja ja ja
  anneciğim ancak sen içten ve derinden
  anladın inceliği
  
  ana sen
  bir dağ haberi
  taze uyabilen her güçlüğe
  dağları yıldızlar daha iyi izleniyor diye mi seversin
  ya evin erkekleri
  gecikince geceleri
  korkardık ama
  dağın kendisinden hiç korkmadım
  
  hiç bir pusu yoktu dağda senin için
  ve şehre
  her gün her an dönebilirdin
  zaten çocukların senin adına
  bir temas gibi
  gidip gelmekteydi"
  
  (baba kendine gel
  kendine gel anne
  bizler hep kendimizde miyiz
  korkmadan gözgöze gelmek için)
  
  önce kim - önce sen
  "dirilen bir işçi olmalıydım öyle oldum ta eskiden
  gülerek anlatmalıyım anlatarak
  çünkü çok zaman ürettik son sofradan beri
  dün akşam sofrasından beri"
  
  "baba ben" ben
  yeryüzünü dinledim
  erkek giysileri giyindim gördüm ki
  helalinden kadın
  ve bol ve düzgün çocuk gerekli
  
  baba ben yeryüzünü dinlerken
  biliyordum gövdemin tazılarıyla
  tazelenmedik hücrem kalmadı
  
  ne aç şu gövdem
  dursam çağırmasam bile
  ben bir ışıkla geceleri
  evimi karartan sevgisizlikleri denetlerken
  ekmek kemirir gövdem
  
  mezardan da öteye yeryüzü götürür kişiyi
  şiire çoktan başladım ama
  at sürmeyi yeni belledim"
  "oğlum sen
  seziyorum
  yoksa anladığımdan değil kelimelerini
  tıpkı bir avuç sudan başladığım gibi
  ananın göğsüne yaslanıp
  sütünden hanlar kervansaraylar kışlalar altın
  kubbeler
  demir çelik fabrikaları atom reaktörleri
  kuş ve balık dili okulları
  kitaplar uçaklar yaptığım gibi
  seziyorum oğlum sen
  kibar ve zarif bir çocuksun"
  
  beni adadılar beni koydular ortaya
  karşı duygular çıkarlar
  
  bende karşılaştı büyük
  çok büyük olmalıyım ki bende vuruştular
  ve gövdemin toprağı
  daha doymadı kana
  ozan beni harbetti
  ışık beni koştu yine de
  daha karanlığım çok yerde
  
  / ben şair olarak
  bitmez bir kartal çubuğu tüttürüyorum /
  "hayır anneciğim nijerya çad uganda da
  hiç te uzak değil
  insan orada da
  sabah kalkar işleri vardır
  tıpkı
  ve sonra
  akşam sofrası o uzaklarda
  dilini bilmediğim hoş omuzlu
  yuvarlak ve işlek omuzlu
  o kız tarafından serilince
  bizim soframıza da değer bir ucu"
  
  "oğlum sen" ana
  "seziyorum
  yoksa anladığımdan değil kelimelerini
  tıpkı karnımda bir miktar sudan başladığın gibi
  göğsüme yaslanıp sütümden
  insan toplayan sesli kubbeler çattığın gibi
  seziyorum ah ah seziyorum oğlum sen
  kibar ve zarif bir çocuksun"
  küçük kardeş
  çıkarıp oyuncaklarını koyuyor masaya
  misketler atıp
  bardakları kırıyor
  mum gibi duruyor ana
  küçük kardeş
  sürahiyi kaldırıyor başına
  bulaşıkları elleriyle
  taşıyıp sıvıyor dudaklara ve
  çıktığı kadar sesi
  bağırıyor
  mum gibi ben
  ağabeylerim kızkardeş ve baba
  "engellerseniz beni" küçük kardeş
  "pek çok ağaç devireceğim
  bırakırsanız
  bir konuk
  bir meltem olacağım yaprak arasında"
  
  "ah ne sorumsuz o küçük gezgin
  hayvan beslemenin
  
  zorunlu olmadığı kanısında
  ikinci dünya harbi
  bir izci dalağı gibi şişer iner karşımda
  genaralleri psikolojiyi
  devlet devirme tekniğini
  kadınları bir yakut gibi taşıyıp
  tükürür gibi terketmeyi
  çocukları isyan etmekte
  genç kızları direnmekte yenmeyi
  iyi bilir
  oto-stop yapmayı bile
  
  bin dokuz yüz'lerdeki buharlaşma
  dünya beş ayrı yerdeydi o zamanlar
  yeni yeni pervaneli uçaklar
  imparatorluktuk
  hiç bir eskimo
  padişah olmadı toprakta
  memurlar solunmuş havaları bir daha
  taşları
  vapurları bir daha
  ucuz kahramanlıkları durmamacasına
  soluyor cağımızda"
  
  "haydi bakalım topunuz
  soluyun şu havayı"
  kitaplardan bir cümle okuyor
  oda doluyor kelimelere
  harflerin içinden
  en yakın komşuya çizilmiş cizginin içinden
  bir boğa yılanından
  parçalanmamış bir kuzu geçer gibi
  geçiyor i önde
  "haydi soluyun şu havayı" yarı yolda
  ölebilir yüreği yetersiz olan
  bir harfin katılaşmasından
  
  "anam sen bir aslan doğurmuşsun"
  diyor i
  yumruğunu kaldırıp vuruyor masaya
  "anam doğurduğun bir eğilmez kaplan"
  diyor i
  elini savurup indiriyor masaya
  baba bir karışık dalgınlık duyuyor ardından
  eli hançeresinde
  can'la hesaplaşarak bir yandan
  bir pervane gibi uçup çarpıyor cama
  ve bakıyor
  uzun uzun bahçedeki ağaçlara
  
  ııı
  
  önce kim
  önce sen bu sefer
  "kızaplam
  ne kezzaplar akmakta yollardan"
  
  "sen ha
  bu kelimenle
  umulmaz senin yaşındakilerden
  bir çevik bir cevval oldun
  öyle ki
  derisinin altı közlerle yoklanan
  kainata ve
  şu aziz ruha
  sarı karıncalaşarak buyuran
  ve şehadat eden
  veşehadet ederim diyen dilin
  ve onaylayan yüreğinle
  o delikanlılığa doğru
  sular gibi büyük
  temiz yüzünü dönen sen"
  
  "kızaplam
  ne kezzaplar akmakta yollardan"
  
  "mendille taşınan sütlerin sonu
  son damlası da akmakta"
  
  "mendille süt taşımak ha
  hah haay" i
  "ne yalan ne yalan" yine i
  "tanrı kıysın sana" ama bu
  "an'nee"yıllar
  "ah başladılar yine"
  "hem söylüyorum
  hem de içim yanıyor efendi beyim"
  
  "bre hatun
  sen
  hep söylemiyor muyum sadece
  bütün bunlar olmayan bir ev
  düşün diye"
  
  duvar açılıyor
  ve içinden duyuluyor sesi
  "neden biz onlardan efendiler
  el sayısınca da
  kas sayısınca da
  baldır bel kürek kemiği
  ve dalak sayısınca da beyabiler
  çok olmayalım
  zaten -
  efendiler beyabiler
  hakkımız daha ilk dünya yıllarında
  okul yıllarında efendiler beyabiler gençbeyler
  neler neler olmuyolar
  ölerek"
  bizim çocukluğumuzda övünecek olanın
  aşkıyla
  buyrun gençbeyler beyabiler
  
  duvarlardan duyulan sesini
  bismillahcı diye maruf
  yatıya gelen bir dağ aslanı
  a l'ocasion de la fête rational
  
  "sevgili beyim
  ne yükler geçti üstümden
  otuz yıl önce pazularının
  şimdi -
  şekerin
  hipertansiyonun
  emekli maaşın
  tümbelan az inancın"
  
  "hatun
  maraşlı hafife almaklığını bırak
  kader ironimizde
  daha ne tenhalar yazılı olmalı
  evlat acıları akan"
  
  "ah et akan"
  "çocukk"
  "çorba geleneği insan tutması el yakınlığı
  taze soğan yer sofrası
  eski dülgerlikleri cömertlikler
  kanlı geyikler akan"
  
  "zaman kalfaları
  takvim başları"
  bir mesele var
  "zamanın kutbunu sordu abdülhamiti sani" bir azim seda
  "aradık kanter içinde koştuk
  nice köşker iplikçi rençber dervişten geçtik
  öyle olduk ki candan / verilen mühletten geçtik"
  
  "zamanın kutbu sendin ey abdülhamit"
  halk dedi
  "efendiler" sese ağız olan duvar
  "geç beyler" i'ye baktı
  "beyabiler" bana
  gözlerini kısıp
  eğilerek taşlıklarına sahillerin
  dünya sakinlerine
  
  ses kutularına
  ses kapılarına hayvanlara açılan tabiat
  önemli
  bir söyleve başlıyacağını anlatan
  bir çehre yolarak elindeki tomardan
  "efendiler" dedi
  "fatih sultan mehmet han
  istanbula girdiğinde
  bir dilbir vardı
  öyle güzel
  güzeldi ki
  yurt gibiydi döşü
  padişah değer verse yeri
  koştu
  atının önünde öptü yeri"
  
  "beyabiler içim nasıl titrer bilseniz
  önüne gençler gençlikler
  fetihler serilen sultanı"
  
  "tümü izinliydi bahadırlarının
  velilerden"
  
  ve geriliyor geriliyor şimdi
  "düşünüyorum da halkın
  bir çelik yay gibi çekilişini
  kendi et duvarının
  gerisinde devinip"
  
  (padişahım çok yaşa
  demişti. ihtiyar bir kadın
  bir kent valisi ile gittiğimizde köyüne)