• tekrar, bilmemkaçıncı defa ray bradbury'i ne kadar sevdiğimi bana hatırlatan öykü. küçük bir kasaba, iki küçük dost, geleceği düşündüren tel örgüler, gökyüzü, roket, ve kısacık bir öykü, ve milyonlarca duygu; işte bradbury'i sevme nedenlerinden sadece bir tanesi..
    öykünün sonunda christopher ''ve yürüyüp telörgünün ötesine geçtim.'' dediğinde, kimin suratında kocaman bir gülümseme oluşmaz ki?
hesabın var mı? giriş yap