the serenity of suffering

• ortalama üstü albüm. ama çok üstü değil, bir tık.
  
  albüm tanıtılırken sürekli köklerimize dönüyoruz muhabbeti yapıldı, yayınlanan şarkılarda da millet işte gerçek korn bu falan dedi ama korn'un olayı hayvanlar gibi sert olması değil ki. albümü dinleyince hiç olmadığı kadar sert bir korn karşımıza çıkıyor. eski albümlerde tutan birçok şey albüme konmuş ancak david silveria gittiğinden beri kayıp olan groove eksik. groove olmayınca şarkılar catchy gibi olmalarına rağmen dümdüz oluyorlar.^* take a look in the mirror'dan beri ilk dinleyişte aklımda kalan şarkı sayısı bir elin parmağını geçmez.