24 kasım 2016 öğretmenlerimizi anlatıyoruz

• benim ilkokul öğretmenim beni çok severdi. beni ve bir kaç başarılı çocuğu da çok severdi bütün emeğini bize verirdi, hep bizi çalıştırırdı, 40 kişilik sınıfta taş çatlasa 10 kişiyi falan yani. diğerlerine de sürekli "sizden bi bok olmaz" derdi. o zamanlar sobalıydı okulumuz, hizmetlisi falan da yok okulun tabi. böyle sınıfta kalmış ya da şimdi düşündüğümde biraz sınır zeka olduğunu sandığım erkeklere sobayı yaktırır dururdu. odun kömür taşıma işi onlardaydı, bazen de okulu mıntıka temizliği adı altında temizletirdi.
  
  o zamanlar çok farkında değildik tabi ben hep çelimsiz bir çocuk olduğumdan bana yaptırılacak değildi ki. hem ben çalışkandım bi kerem. 30 yaşı aştıktan sonra bu çocukları düşünmeye başladım ben. ne kadar da hakkını yedik, bazen kendimi de suçluyorum. yazık lan. onun da senin gibi eğitim hakkı varken sen sobanın köşesinde soru çözüyorsun öğretmenin özel yardımıyla, resim falan yapıyorsun, çocuklar kömür taşıyor.
  
  ben kendilerinin yerinde olsam hayata adalet duygusuyla değil kin ve nefretle başlardım ve muhtemel bir psikopat olurdum.
  
  bi tanede ortaokulda bir öğretmenimiz vardı, arkadaşımızın biri adını hatırlıyorum erol, okul çıkışı tartı alıp çarşıda çalışırdı. sokakta öğretmeni görmüş herhalde çalışırken ve utanmış, ordan kaçmış saklanmış. öğretmen ertesi gün sınıfta sen beni görünce neden selam vermiyorsun diye haşlamıştı çocuğu sınıfın ortasında.
  
  hay allah ya bunlar da etten kemikten insandı bea.