• annemin bana hala olan davranışlarından ve çevremdeki bazılarının çocuklarına olan davranışlarını gördüğümde düşündüğüm olgu. 9 ay karınlarında taşıdılar diye garip bir sahiplenme güdüsüne kapılmaktan da öte, çocuğun neyi sevip sevmemesi gerektiğine karar vermeye varmış bir sapkınlıkları var. kendi temizlik takıntısından dolayı çocuğu dışarı çıkarmayıp, ikidebir elini yıkatanlar azarlayanlar mı ararsın, aman gürültü çekemem diye çocuğunun müzik aleti almasını engelleyenler mi. ikidebir kim götürecek diye spora yazdırmayanları da katmerlisi. benimkisi saçımı taratmıyorum diye erkek gibi keserek başlatmıştı okula, kendi beğendiği ama benim rahat etmediğim giysileri giydirmesi de cabası.

    böyle anneler sizin neyi isteyip istemediğinizi sormaz, böyle bir soruyu sorma hakkınız olduğunu bile öğrenmenizi istemez. ne zamanki siz etrafınızdaki insanların sırf canları istediği için bişeyler yaptıklarını görürsünüz o zaman bir acaba başlar. bundan sonraki aşama da annenizin istediğini yapmadığınızda koyduğu postayı görmekte. bu olay her zaman siz vs annenizin isteği - onun senelerdir verdiği emeği kullanarak yaptığı duygu sömürüsü olarak da adlandırılabilir. babalar ise bu nitelendirmeden dolayı pek söz sahibi olamıyorlar, zira böyle davranan anne genelde babaya da böyle davranıyor. çocukları bu baskıdan kurtaracak olan babalar, ama onlar da nasıl olsa uğraşan var diye karışmak ve sorumluluk almak istemiyorlar.
hesabın var mı? giriş yap