derdimin devası

• gökhan tok'un son romanı. özellikle romanın içindeki aşk mektupları çok etkileyici. uzağı, kavuşmayı, özlemi ve elbette aşk için savaşmayı çok güzel anlatmış tok. kısa, bir çırpıda biten, sürükleyici, şaşırtıcı bir roman. okunmalı...okurken bir taş plaktan "uzaklardayım" şarkısı çalsın istiyorsunuz. bir de keşke kavuşmaları kucaklayan çay bahçeleri olsa diyorsunuz. kaan ince'nin şu dizelerini hatırlattı bana roman, özellikle sonu; "ama kavuşmalar ayrılıktır bazen."