zamanla boş bir insana dönüşmek

• hepsi bu "hayat koşturmacası" denen şeyin yüzünden oldu. hangi kitabı önce okuyacağıma karar veremediğim günlerden, o ses türkiye'de şu yarışmacıya dönerler mi ikilemine geldim resmen. gün boyu çalışıyorum -herkes gibi- bedenen iş yapmasam da beynim bulanıyor, en büyük hayal 10 dk daha uyumak oluyor.
  
  gittikçe boş bir insan olduğumu hissediyorum ve bu bana koyuyor. ama bunu ben istemedim, nesnel şartlar beni zorladı. ister misin 10 sene sonra sıkı bir reisçi olayım?
  
  "hayata suç atmak kolay" dediğinizi duyar gibiyim de kime suç atayım. işin garibi bu boşluk eve döndüğümde şarabımı açıp, klasik müzik eşliğinde tolstoy okuduğumda da geçmiyor, kendime daha çok kızıyorum, daha özenti geliyorum. kısacası klasik 5 sene sonra kendinizi nerde görüyorsunuz sorusuna verecek cevabım yok.