hatır

• andromeda'ya ne kadar yakınsam bu hatır işlerine de o kadar yakınım. ikili ilişkilerde en anlamadığım, en sevmediğim olay bu. istemediğim birtakım zorunluluklara katlanmak falan bana ters.
  
  ofiste yardımcı bir abla var. geçen avon kataloğu getirdi "bakmak ister misin avon yapıyorum" diye. avon kafamda asla bulaşılmaması gereken, rezalet bir marka olarak kodlu durduğu için otomatik olarak "yok avon kullanmıyorum, sevmiyorum" deyiverdim. o gün bugündür surat çekiyorum. keşke dan diye cevabı yapıştırmadan önce birazcık bunun hatır işi olduğunu düşünebilseydim. hiçbir şeyini kullanamıyorum ama bari bir oje sipariş etseydim. bu saatten sonra tekrardan "neredeydi o katalog hani bakayım" da diyemiyorum. öte yandan, "bana mı güvenip girdi bu işe, her ay bir şey mi almam gerekiyor yani şimdi" diye de düşünüyorum. öyle salak bir durumda kaldım yani.
  
  ayrıca küçüklüğümden beri ne zaman hatırla bir şey alınsa evde bir halta yaramaz, kullanılmaz öyle durur. bilmem kim satıyordu almasan ayıp, bilmem kim dükkan açtı almasan ayıp diye diye alınıp kullanılmayan bir sürü çirkin şey var evde. hem serbest piyasaya da uygun değil. tasvip etmiyorum.