west of rome

• "roma'dan döndüğümde jamie beş aylıktı, ondan hala nefret ediyordum çünkü kolik olmuştu ve tina'dan bile daha çok ağlıyordu. bebek ağlaması! bana kırık cam parçaları yedirin, tırnaklarımı sökün, ama bebek ağlaması dinletmeyin çünkü acısını göbeğimde hissederim, hayatımın başladğı yerde.
  
  jamie'yle ilgilenecek zamanı hiçbir zaman bulamadım. hep dominic ya da tina'ydı ortalığı karıştıran, bazen de denny, ama her güne gülümseyerek başlayan, onu okula götürdüğüm ilk günde diğerleri gibi ağlamayan, kimse ona nasıl konuşması gerektiğini öğretme zahmetine katlanmadığı için tutuk ve kararsız konuşan bu kıvırcık saçlı, ela gözlü oğlan hiçbir zaman sorun çıkarmadı. ama daha sonra her gün okulun bahçesindeki kum havuzunda tek başına oturup biraz ağladığını öğrendik, öğretmeni ne olduğunu sorduğunda gözüne bir şey kaçtığını söylüyordu.
  
  altı yaşına geldiğinde onu mahalledeki 4 temmuz kutlamalasına götürmüştük, şaşkınlık ve memnuniyetle dolanmıştı kalabalıkta. eve dönerken harriet ona eğlenip eğlenmediğini sormuş, o da parıldayan gözlerle adamın birinin onunla konuştuğunu söylemişti. harriet adamın ona ne dediğini sorduğunda jamie o leziz anıya tutunup iç geçirmiş ve adamın söylediğini tekrarlamıştı: "çekil yolumdan, evlat!" "