mustafa turgut

• öğretmenimdi...öğrencisiydim...
  
  yaptığım küçük fırlamalıkları öyle bir karşılardı ki, bir daha yapmaya utanırdım. hiç öyle "oğlum sessiz ol biraz, arkadaşlarını rahatsız ediyorsun" falan demezdi, ne yapardı hatırlamıyorum. ama yapamazdım onun dersinde fırlamalık. bir şeyi çözmüştü...
  
  45 dk'lık kocaman bir öğle tatilimiz vardı. bir keresinde 30 dk'sını benimle konuşarak geçirmişti. öyle standart bir sohbetten bahsediyorum. gidip öğretmenler odasında falan oturmamıştı. ben bir çıkayım sigara içeyim diyene kadar yanımda durmuştu.
  
  ne zaman günaydın hocam desem gülümserdi. o gülümsemeyi hiç unutmayacağım.
  
  aynı semtte otururduk. yolda görürdüm, coşardım.
  
  mezun oldum, pilav gününde yanıma o geldi. "ya sen hiç değişmemişsin." dedi. benim onun yanına gitmemi beklemedi, geldi ve omzuma dokundu. konuşmaya başladı.
  
  gezi parkı'ndaydım. yanıma oturdu. son günlerin kritiğini yaptı.
  
  gezi olaylarının üçüncü ya da dördüncü günü. istiklal caddesi'nde gördüm. bu farklı bir haraket, böylesini görmedim dedi. anlatmaya başladı. ağzımız açık dinledik. yanımdaki arkadaşım ne müthiş öğretmenin varmış dedi.
  
  iş yerinden çıktım. bir başka efsane öğretmen ibrahim kaya ile galata kulesi'nin önüneydi. bir bira içelim teklifinde bulundum.. ben, mutu, ibrahim hoca ve bir arkadaşım oturduk bira içip sohbet ettik.
  arkadaşım biz lise hayatı yaşamamışız dedi onlar yanımızdan ayrılırken.
  
  biz yaşamıştık. sonuna kadar yaşadık... cağaloğlu anadolu lisesi bir ekol okuldu. onu ekol yapan değerler vardı. mustafa turgut o değerlerden biri işte.
  
  mustafa turgut aslında soyut bir kavram. anlatması çok zor. naif, nazik, iyi niyetli, yenilikçi, devrimci, sabırlı, anlayışlı, yürekten, güvenilir, vefakar... yazdıkça yazıyor insan, bir şeyler de hep eksik kalıyor.
  
  az önce cenaze töreninden ofise geldim. boğazımda bir düğüm var. düşününce ışıklar parlıyor, sanırım gözlerim doluyor, kafamı çeviriyor, işime bakmaya çalışıyorum.
  
  bu duyguyu sana yaşatabilecek kaç öğretmen vardır?