27 şubat 2017 galatasaray beşiktaş maçı

• üniversitedeyken aynı evi paylaştığım arkadaşım, daha az önce aradı. benim çıplak gözlerle gördüğüm en hasta beşiktaşlı'dır. ben de normal bir galatasaraylı olmadığım için; senelerce didiştik, durduk. ne yalan söyleyeyim, birbirimizi de az kırmadık.
  memleketlere dönerken de, bana beşiktaş'ın 100. yıl kasetini hediye etmişti. ''bu benim için çok değerli ama sende kalmasını istiyorum.'' diye. duygulanmıştım. ben de o an üstümdeki galatasaray tişörtünü çıkartıp, ona vermiştim.
  
  bu aralar oldukça fazla sorunu var. resmen yıkılmamaya çalışıyor. bana dedi ki; ''valla kardeş, bu beşiktaş'tan başka yolunda giden bir şey yok.'' ulan boğazım düğümlendi.
  dedim sikmişim maçını... ''kardeş inşallah 10 atarsınız bize. sen yeter ki mutlu ol.''
  
  benim için bu maç, işte öyle bir maçtır. başarılar beşiktaş.
  
  edit: istediğim gibi oldu, "kardeşim" kazandı. ben de ilk defa galatasaray'ın yenildiğine üzülmedim.
  ayrıca mesaj atıp, güzel dileklerini ileten yazarlara da teşekkür ederim.