türk sinema tarihindeki en efsanevi replik

• böyle iddialı sorulara kaygılı yaklaşırım. en efsanevi nedir zaten, sanki "efsanevi" kelimesi yeterince açık değilmiş gibi... neyse, konumuz bu değil. şunu demeye çalışıyorum aslında (kafam biraz dağınık kusura bakmayın) tüm türk sinema tarihine hakim değilim elbette ve eminim şimdi buraya yazacağım tiradlardan çok daha iyileri veya benim aklıma gelmeyenler vardır. hatta yazacağım filmlerden bazıları vasat bile sayılabilir. filmin içinde parlayan, beni etkileyen replikler bunlar. belli ki uzun uzun düşünülmüş, oyuncunun da duyguyu alıp tepelere çıkarmasıyla, zihnime saplanmış cümleler...
  haliyle spoiler içerir
  
  sevmek zamanı / metin erksan
  halil: resminle benim aramdaki bir durum, seni ilgilendirmez. ben senin resmine âşığım.
  meral: iyi ama âşık olduğun resim benim resmim. işte ben de buradayım, söyleyeceklerini dinlemeye geldim.
  halil: resmin sen değilsin ki? resmin benim dünyama ait bir şey. ben seni değil resmini tanıyorum. belki sen benim bütün güzel düşüncelerimi yıkarsın.
  meral: bu davranışların bir korkudan ileri geliyor.
  halil: evet. bu korku sevdiğim bir şeye ebediyyen sahip olmak için çekilen bir korku. ben senin resmine değil de, sana âşık olsaydım ne olacaktı? belki bir kere bile bakmayacaktın yüzüme. belki de alay edecektin sevgimle. halbuki resmin bana dostça bakıyor.
  (surete aşkın en güzel anlatımı)
  
  gönül yarası / yavuz turgul
  "...ben, ben bütün bunları niye yaptım hala bilmiyorum. niye kendimi bu yalnızlığa mahkum ettim, niye ailemin beni terk etmesini engelleyemedim, niye hayatımı boş hayaller için yok ettim, bilmiyorum. üstelik sonunda elime geçen ne biliyor musun; koskoca bi hiç! sadece üç-beş öğrenci mektubu ve içinden çıkan fotoğraflar. işin en acıklı yanı da şu kızım; bi daha dünyaya gelsem yine aynı yollardan yürüyeceğimi biliyorum. demek ki; yaşanan onca hayal kırıklığı, sürgünler, fişlenmeler, sorgular bana bir şey öğretmemiş...
  tuhaf bi durum; acı çekmeye günüllü olmak, ruhunu o işten alamamak. bu bana hem keder verdi hem de mutluluk.
  ... hepimiz hayallerimizin kurbanıyız.benim adım niye nazım, seninki piraye, abininki mehmet? niye?... "
  (idealizmin en güzel anlatımı)
  
  ağır roman / mustafa altıoklar
  -kolyeni bende unutmuşsun, akşam gel al.
  +yangında düşürdüm sanıyordum..
  -yangın sayılır...
  (şehvetin en güzel anlatımı)
  
  muhsin bey / yavuz turgul
  çiçekler ölmüş, hepsi. eskiden bir yer ayarlardın, güneşi iyiyse yerini de sevdiyse ne biçim açardı. şimdi güneş aynı, ışık aynı, yer aynı. suni gübre istiyorlar, 1-2 gram potas koyunca bir coşuyor namussuzlar ama sonra. ölüyorlar…
  (değişime yenilmenin en güzel anlatımı)
  
  kader / zeki demirkubuz
  geçen gece çocuk hastalandı. ilacı bitmiş almak için dışarı çıktım. sağa sola saldırıp nöbetçi eczane arıyorum. birden durup dururken içim cız etti. bi baktım gene aynı karın ağrısı. öyle özlemişim ki seni. dönerken bi meyhane gördüm, bi' içeri girdiğimi hatırlıyorum bi de rakıya yumulduğumu. arkasından en az dört cigaralık. sonra gözümü bi açtım karşıdan karlı dağlar geçiyo. bi' daha açtım başımda bi' çocuk, kalk abi diyo kars’ a geldik. otobüsten indim yürümeye başladım. dedim allah’ ım neredeyim ben, burası neresi? sonra güç bela burayı buldum. kapının önünde durup düşündüm, dedim bekir bu kapı ahiret kapısı, burası sırat köprüsü. bu seferde geçersen bi'daha geri dönemessin, iyi düşün. ama olmadı, dönemedim. sonra bak oğlum dedim kendi kendime, yolu yok çekeceksin. isyan etmenin faydası yok kaderin böyle. yol belli, ey başını usul usul yürü şimdi!
  ...
  sen de anla artık, başka yolu yok bunun! yazıkmış, kılmış, tüymüş hepsi hesap edildi bunların ya. her şeye hazırım diyorum sana. de ki iyilik ediyorsun, de ki sevap işliyorsun.. herkesin inandığı bir şey vardır bu amına koduğumun hayatında. benimkisi de sensin. ne yapayım...
  (ahh, aşk)