7 entry daha
  • ercan kesal'ı çok severim, kitaplarını da çok severim. ferhan şensoy'un otobiyografik kitaplarına benzetiyorum (onları da çok severim) özellikle peri gazozu ve cin aynası'nı.

    bu kitapta beni tek rahatsız eden unsur ilk bölümde olayların sonunun aynı atıfla tamamlanmasıydı. ali ismail'in ethem'in adlarının anılması, anlatılanlarla bağdaştırılması çok güzel; ama arka arkaya üçüncü dördüncüden sonra zorlama gelmeye, etkisini kaybetmeye başlıyor; bir okuyucu olarak etkisini basitleştirdi o anlatıların ve yaşadığımız duyguların.

    bunun dışında yine çok sevdim; özellikle çocukluk ve doktorluk anılarını 1000 sayfa okusam zaten sıkılmam.

    iyi ki yazılmış bu kitap.
10 entry daha
hesabın var mı? giriş yap