anne olmak istemeyen kadın

• benim o.
  neden diye merak edenler içinse şöyle cevaplar hazırladım;
  
  öncelikle, kendi kişisel gelişimimi, kendime göre yetersiz buluyorum. ve bu maneviyatla yeni bir insan yetiştirmeye çalışmamın pek de güzel bir sonuç doğuracağını düşünmüyorum. çünkü ben mükemmeliyetçiyim; çünkü ben adalet ve dürüstlüğe takıntılıyım.
  
  ayrıca, bir çocuk doğuracaksam, en az benim kadar maneviyatı gelişmiş ve bir çok beklentime sahip olan bir baba gerektiriyor. ki bu da zor, zira ben kendime bile bok atmaktan yorulurken kalkıp başka bir insanı takdir edeceğim, üstüne bir de ortak bir insan yaratalım diyeceğim? peh.
  
  ayrıca, korkuyorum.
  bedenim buna göre tasarlanmış bile olsa, göbeğimin tenimi yara yara büyümesini ve doğum yaparken o acı ve yaraları yaşamaktan korkuyorum. dayanamaz mıyım? dayanırım. fakat istemiyorum.
  
  ve, dünyada gereğinden fazla, hızla üreyen bir ırk olduğumuz gerçeği var. ne yazık ki pek akıllı da değiliz ki yok ederek büyümeye çalışıyoruz. e mantıken, hal böyleyken bu nüfusa bir de ben +1 demeyeyim değil mi?
  
  illa çocuk istiyorsam, evlat edinebilirim mesela.
  
  "eeaama kendi çocuuun gibi öelmazz" diyenler de vardır aranızda kesin.
  siz de gidip kafanızı klozete falan gömün. gizli ırkçı olma ihtimaliniz %90 zira.
  öptüm.
  
  edit: anneliğin ne kadar yüce olduğunu kabul ediyor ve sonsuz saygı duyuyorum. ve anne olmadan anlaşılmayacak bir duygu olduğuna da inaniyorum. fakat şu var ki, ben bir duyguyu yaşayacağım diye var olacak bir insanı beslenmemiş bir karakterle, ve dünyayı daha çok tehlikeyle baş başa bırakmak istemiyorum.