ışığı yanan evler

• benim için hep kıymetlidirler.
  gün battıktan sonra pencereden dışarı baktığımda da, karanlıkta şehrin sokaklarında dolaşırken de en çok onlara takılır gözlerim, hele de uzun yolculukta küçük yerleşim yerlerinden geçerken yol kenarında görürsem gözlerimi alamam.
  
  ama onları bende kıymetli, önemli yapan sebep bambaşka.
  ben hayat şartları gereği 15 yaşımdan beri tek başıma yaşamak zorunda kalmış biriyim. işte ilk yalnızlığa alışma evrem gece uyurken tedirgin olurdum. erken uyurdum, karşı apatmandaki birçok daireden erken. pencereden dışarı bakar uyumayan birilerini arardım. onlardan önce uykuya dalardım ki başıma bir şey gelirse onlar uyanıklar beni duyarlar, yardımıma koşarlar diye düşünürdüm.
  bu yüzden yatak odasının penceresinden uyumadan baktığımda gördüğüm tüm ışığı yanan evler benim için güven demekti, kalabalık demekti. o sayede rahatça dalardım uykuya.
  
  sonra sonra yalnızlığa alışsam da ışığı yanan evlerin yeri bende kalıcı oldu.
  hala içimi ısıtırlar.
  hiç sönmesinler.