freud'a ne yaptık da çocuklarımız böyle oldu

• kitap özellikle günümüzdeki kusursuz ebeveynlik çabasını, anne babaların çocukla yaşadıkları sorunlara birbirine benzer 'anahtar' ve pratik çözümler sunan yayın arayışını oldukça sade ama vurucu biçimlerde eleştiriyor. yıllar içinde sürekli değişen ana babalık anlayışlarından ve çocukluğunda farklı tutumlara maruz kalan bugünün ebeveynlerinin sonunda afallamasının sonuçlarından söz ediyor. benim için anlamıysa her zaman çok başarılı bir ebeveynlik anlayışına sahip olduğunu düşündüğüm, ama nedenini kolayca kavrayamadığım annemin sırrı hakkında ipuçları vermesi oldu.
  
  kitapta şöyle geçiyor:
  " gerçekten de anne aslında çocuğun kendisine değer katmasını ister: 'o parlasın ki ben de onunla birlikte parlayayım.' kimse gelip anneye çocuğundan yararlanmayacaksın demezse - ki bu babanın işlevidir- çocuk ne kadar küçük olursa olsun anneyi bu haktan mahrum etmek için çaba gösterir."
  
  "çocuk yetiştirirken her şeyi benzer kılmaya çalışmak neden? neden her şey cilalanmak, yumuşatılmak istenir? oysa çatışmaların, üzüntülerin ve rekabetlerin varlığı bir gerçektir."
  
  bütün çabaların sonunda çocuğa verilen eğitimin niteliğini winnicott şöyle açıklıyor: "tek ödüllendirilme umudu çocuklarınızın size bebeklerini emanet etmeyi kabul edecekleri gün karşınıza çıkacaktır." bu da bugünlerde ben anne babamın bulunduğu şehre taşınırken kendi annemin başarısını tasdik etmiş oldu.