7 entry daha
  • emekliliğimde dönmeyi düşündüğüm şehr-i bursa'nın bombok bir yere dönüşmesi durumudur.

    adana'yı, konya'yı, erzurum'u bilmem. beni de ilgilendirmez. benim canımı yakan bursa.

    artık doğduğum yer olan merkezin 12km doğusundaki ilçeme dönmeme gerek kalmadı. orada zaten sadece annem kaldı hayatta. babamı 2004te, abimi geçen yıl kaybettim. şimdilerde ben de dönsem herhalde batıdan bir yerler seçmeye çalışırım.

    bursa halkı yapı olarak muhafazakarlığa yakındı hep. ancak bu hiç bir zaman siyasal islam (siyasete alet edilen dinsilikler) olmadı. ne zaman ki aşırı göç hareketleri sayıları değiştirdi, bir 50-100 yıldır orada yaşayan halk azınlığın da azınlığı haline düştü, ondan sonra muhafazakarlık da radikalliğe, cahilliğe, tutuculuğa, istismara açık olmanın en kötü haline dönüştü.

    bir şehir düşünün: doğusu orta doğu, batısı avrupa. doğuda bilinçli inançtan dolayı ve benim de kesinlikle saygı duyduğum ve savunduğum tesettürü tercih edenlerin yanına ve onları de etkileyen radikal akımlar, kadın erkek demeden kör biatçı cahillerin kıyafetleri eklendi. insanlar partizanlıklarıyla ekmek yemeye ve tüm vasıfsızlıklarına, eğitimsizliklerine, yetersizliklerine rağmen devlet kapısında yer bulmaya başladılar. yılda bir kaç kez memleketime gidiyorum ve her gidişimde canım daha çok acıyor.

    dün akşam da %69 almışlar. milli irade işte (!)

    batısını bilmiyorum. ama bursayı bursa yapan orası. sanayisi, kültürü, ticareti, üretimi, eğitimi... her şey orada. bir avm macerası yaşayacaklar da oraya gidiyor, yatırım yapmak isteyenler de. sanırım oraya yerleşmeyi kafama yerleştirmem lazım. eskiden baba ocağı ile duygusal laflar ederken büyük konuşmuşum galiba.

    bilemiyorum. dün akşam haritaya bakarken büyük şehirlerde bir karar varken kendi şehrimin iradesini teslim etmesi nasıl da canımı yaktı.
97 entry daha
hesabın var mı? giriş yap