rumeli havası

• yanlis bulusmalarin yanginlarinin, tesadüflerin karmasik burucu tadinin, iccekisleri gizlemek icin bin hale bürünmenin havasidir biraz da.
  
  siyah beyaz bir kadin bos bir odada dolaniyor, kahverengi olan tek sey bahsedilen o pembe gül sanki. sogukta pencere acik oturuyor; gözlerinde hic bulunmamis bir cocuk hüznü tirnaklarini kemiriyor.
  
  siyah beyazligi kendiliginden bir kadin bos bir odada geziniyor. elinde ucu yanik bir fotograf. gögsünden bir yaprak cikarip, üzerine 'ben o gün yandim iste' yazip katliyor. tekrar gögsüne koyarken...
  
  dagilmadan dolanir sonra kadin, bu sefer bir bicak cikarir. duvara bir kalp cizer...bilerek bos birakir icini.
  
  eski zaman hatirasi.