içte ukte kalan şeyler

• ne zaman olursa olsun gerçekleştirilmesi gerekenlerdir. ben içimde kalıp kalmadığını o durumla/şeyle karşılaştığımda fark ediyorum bazen.
  
  4 sene öncesiydi. amsterdam'da her sene düzenlenen ve o sene kraliçe adına son kez düzenlenecek olan queens day'e^* katılmıştım arkadaşlarımla. herkes turuncular giymiş^*, sokaklar insanlarla dolu, caddeler buram buram ot kokuyordu. sadece gençler ve yetişkinler değil, sokaklar çocuklarıyla kutlamaya gelen insanlarla doluydu.
  
  sokaklarda çocuklara yüz boyası yapan insanlar vardı. yüzleri boyalı çocukları görünce önce bir heveslendim, sonra çocukken hiç yüz boyası yaptırmadığım aklıma geldi. arkadaşlara dönüp "ben de istiyorum bundan" deyince önce "saçmalama, kaç yaşında insansın" falan dediler. sonra ben de diğer çocuklar gibi sıraya girip bekledim. sıram gelince kadın önce bana, sonra da arkamdaki çocuğa baktı. "ben yaptıracağım" deyince şaşırdı tabi. "ne yapalım?" deyince, çok spontane geliştiği için aklıma birşey gelmedi o an. sonra saçlarıma bakıp "saçların aslan yelesi gibi. seni aslan yapalım" dedi. diğer insanların şaşkın bakışları, gülümsemeleri ve kamerayla bizi çekmeleriyle birlikte yüzümü boyamaya başladı. aklımda kalacağına midemde dursun diye boşuna söylememişler. hiçbir şey ukte kalmasın içinizde..