durduk yere gülümseten anlar

• birkaç saat önce deniz kenarında yürüyüş yaparken, hemen arkamda ve sanki burnumun dibi diyebileceğim yakın bir mesafede, iki kişinin konuşmasına tanık olarak yüzde gayriihtiyari kocaman bir fiyongun belirdiği anlar. tarifsiz.
  
  kız büyük bir keyifle, heyecanlı heyecanlı anlatıyor:
  - bugün ekmekle birlikte pilav yedim. patates de yedim.
  
  kulağıma çarpan bu sözcüklerle irkilmedim desem yalan olur, bu nasıl bir kombo, nasıl yemiş diye düşünürken; hafiften başımı sağa çevirip arkaya bir göz attım ve afiyet olsun dedim gülerek ve o anda hepimiz birden bir kahkaha patlattık neşeyle.
  
  16-17 yaşlarında iki genç kız; konuşan az buçuk aylin kontente, birazcık azra akın karışımı; çok sempatik yüzlü biri. azıcık mahçup bir ifadeyle :
  
  +güzel yemişim ama, di mi?
  -olsun ya, canınız çekmiş yemişsiniz.
  +teşekkür ederim ama salata da vardı.
  -e, tamam o zaman kurtarmışsınız, tekrar afiyet olsun:)
  +teşekkür ederim; iyi akşamlar.
  -iyi akşamlar.
  
  kahkahalar, kahkahalar...