kemal gün
-
acılı bir baba.
çocuğunun mezarını yapmak istiyor. bu insana bunu çok görünce devletimiz, bedenini açlığa terk ediyor. işte bu insana ses olmak boynumuzun borcu. tıpkı nuriye ve semih'in açlığına ses vermemiz gerektiği gibi...
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap