bisiklet yolunda yürüyen insan

• on yil önce alamanyaya gitmis olan ben. on yil önce memleketinden çikip giden saf bir anakarali olarak medeniyet dedikleri tek disi kalmis canavarin orta yerine düsmüs, böööyle koskocaman kaldirimlari falan görünce zaten nevrim dönmüs idi. olacak sey miydi yayalara o kadar kocaman yürüyüs alaninin ayrilmasi. biz özellikle anakaralilar olarak tek ayagimiz kaldirimda öbür ayagimiz yerde bir nevi step egzersizi yaparak, bu arada da kaldirima ayni bizim o sirada yürümeye calistigimiz pozisyonda parketmis arabalardan düsmemek icin destek almaya aliskin insanlardik o zamanlarda da tipki simdi oldugu gibi. ama gavurum memleketi öyle miydi ya, otoyollardan daha genisti kaldirim dedikleri yer. ama anlayamadigim bir sey vardi ki ben ne zaman o genis kaldirimlarda yürümeye baslasam karsidan ya da arkamdan gelmekte olan bisikletli bana kendi dilince benim anlamadigim sözcüklerle sövmeye basliyordu. evet bunu bir türlü anlayamiyordum. hem yol dururken kaldirima cikmis gidiyor hem de bana sövüyor diye aklimdan gecirip ben de ona sinirleniyordum. ama bu çok sık tekrarlanmaya baslayinca bu sefer sorunun kendimde olabilecegini düsünmeye basladim. evet gercekten de öyleydi. o kockoca kaldirimin üzerinde kaldirimin üçte birini diğer kismindan ayiran cizgiler vardi ve bu cizgilerin ayirdigi kismin ortasinda da bisiklet resmi vardı. e utanmis ve hayranlikla bana ayrilan seride kaykilmistim kırmizi bir suratla...