o'na mektuplar

• şu anda yüzüne gerçekten söylemek istediğim hiçbir şeyi söyleyemiyorum ve biliyorum ki hiçbir zaman da söyleyemeyeceğim. o yüzden hiç okuyamayacağın mektuplar yazmak sana içimdeki bu düğümü çözer belki biraz.
  
  bugün onlarca yüzlerce hikaye dinledim, çoğu kısa zamanda öleceğini ima etmek için anlatılmış şeylerdi. hepsini gerçekten dinledim birinde belki mutlu bir son vardır, biri diğerinden acısız, biri diğerinden daha uzun ömürlüdür belki diye. hiçbirinde umut yoktu. boş boş baktım insanların gözlerine. her bir kelimede bir boğum daha arttı boğazımda.
  
  aylardır sesini duymadan tek bir gün geçirmedim abim. gerçek abim olsan bu kadar sevemez, bu kadar koruyamaz, bu kadar ilgilenemezdin benimle. o kadar çok şey borçluyum ki sana, o kadar güzel şeyler öğrettin ki bana, en çok da hala bu kadar temiz kalabilen birinin varlığını gösterdin. şimdi gözlerimin önünde erimeye başladın ve ben hiçbir şey yapamıyorum. sana sarılıp aglayamiyorum bile.
  
  güçlü durmak gerekiyormuş, bir şey bilmemen gerekiyormuş, moralin bozulmamalıymış. ama ben çok yalnızım. sana anlatamadığım bu dertle nasıl tek başıma boğuşacağım?
  
  şimdi arıyorsun ya o telefon şenleniyor. sesini duyuyorum ya içimi sadece o anda huzur kaplıyor. nolur gitme bir yere. emekli olup beni her gün işe sen bırakacaksın daha, söz verdin. ne olur gitme...