bengi dönüş

• bengi dönüşü ontolojik bir doktrin olarak tanrının ölümü ile birlikte düşünmek gerekir : "mutlak", "nihai amaç", "salt varlık" mümkün olsaydı, ona zaten ulaşılmış olurdu. oluşun ortadan kalkmamaktaki ısrarı "mutlak", "nihai amaç", "salt varlık"ın ancak bir beklentinin hakikat olarak kutsanması şeklinde mümkün olduğunu gösterir. "mutlak"/ "bütün" gibi kavramlar ancak gerçekleşmemiş olmaları nedeniyle hala entelektüel faaliyeti meşgul etmektedirler. yani, bir beklenti ya da fantazma olarak yaşamaktadırlar.
  
  oysa "mutlak", "nihai amaç", "salt varlık" mümkün olsaydı, ona ulaşmak için ayrıca bir süreç de gerekmezdi. zira, "mutlak" mevcut olsaydı zaten "oluş", "başlamamış" olurdu.
  
  öyleyse, oluş varsa başlamamıştır("mutlak varlıktan" çıkmamıştır) ve sona ermeyecektir("mutlak varlık" haline gelmeyecektir): yani oluşun varlığı bengi dönüştür.böylece bengi dönüş, öncelikle kendisinde oluşun "suç" ve "yanılsama" olarak türediği merci olan "mutlağın" imkansızlığına dairdir. dolayısyla, bengi dönüş saf oluşun ifade edimesidir; oluş içkindir, hiçbir sabiteye izin vermez, "dışı olmayan" bir evrendir. tanrı da bu minvalde ölmüştür.