neredeysenicksiz
-
istanbul'da beraber şarkı söylediğim ilk insan. en edepsiz mutaassıp. en az ziyaret edilen komşu. saçları konusunda tutkuya benzer şeyler hissettiğim nadir insanlardan biri -öğütlerimi dinlemiyor o ayrı-. okul çıkışlarında sıkıcı otobüs bekleme saatlerimi şenliğe dönüştüren. "ben artık sıkıldım ders mers çalışamıyorum, ölsem mi?" dediğimde o sakin duru tavırlarıyla gardrobumdan renki kazaklar çıkartıp onları giymemi salık veren biri bu. accio diyorum, hep gelsin etrafta bulunsun istiyorum. hı hı.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap