my dinner with andre

• "gerçeklik tekdüzedir" deniyor filmin bir yerinde; çıplaklık ve sessizliğe nazaran evet öyle.
  
  makineli tüfek gibi saniye durmadan laklak yapan, tiyatroya bulaşmış, baştan aşağı oyuncu iki kadim panpadan daha konuşkan biri varsa o da arada hobisiymişçesine servis yapıp 'gentlemen' diyen, anlamı ve anlamsızlığı gözleriyle kritik eden, neydi bu şimdi dedirten rahatsız edici bakışlarıyla hepimizin tanıdığı ihtiyar garson değilse kim...
  otursun iki kelam etsin, siz kim köpeksiniz lan desin, devirsin masayı, sizi gidi küçük burjuvualar diyerek ağzından tükürükler saçıp höykürsün diye bekledim. demedi ama mekan kapanırken sigarasından bi nefes çekti ya, her şeyi bilen adam edasıyla küllükte öldürdü ya, tamam dedim aranan kan bu, çıplaklık ve sessizligin sembolü bu adam, yok yere dipsiz bir kuyudan bakmıyor, kaderinden bakıyor, gerekirse en kral burjuva gerektiğinde en asil derbeder olabiliyor.
  hesap geldiğinde keyif pezevengi andré'nin bir elini cebine diğer elini sen dur bende dercesine çulsuz arkadasına uzatışına, var olanla yetinebilmeyi yücelten küççücük tiyatro yazarının kendi dünyasından "really!" deyişini filmin en klas yeri ilan ediyorum.
  gerçek değiliz hiçbirimiz.