darıca

• ilkokul-lise arasını istanbul'da okuyup, daha sonra da ankara'ya üniversite die gidip bi daha geri gelemediğimden dolayı pek fazla insanlarını tanıyamadığım ve de onların da beni tanıyamadığı, ama belki de doğduğum ve büyüdüğüm yer olduğu için çok sevdiğim şirin sahil kasabası. gerçi dışarıdan gelenlerden dolayı eski havası kalmadı ama sanırım kaçınılmaz son bu türkiye'de.
  tabi aynı zamanda da sahilinde aslan çimento fabrikası'nın bulunduğu, hayatımın büyük kısmının o fabrikanın lojmanlarında geçtiği yer.
  insan o zamanları özlüyor, tabi bi de o denizi!
  bu arada grimaud'un yazdıklarına bi eklenti; dedemin bahçeleri hala duruyor ve inatla bize kiraz getirmeye devam ediyor. hatta yazın bahçesinin başında kirazlarını talan etmesinler diye saçmalı tüfekle bekliyor :)
  ama ne yazık ki onun neslindeki son bi iki kişiden sonra bahçe faslı da geçmişe gömülecek!