toplu taşımada erkek yanına oturmayan kadın

• vakt-i zamanında topkapı-eyüp minibüsüne biner binmez, adamın biri kalkıp bana yer vermişti. "allah allah, ne iş?" diyerek geçip oturmuştum.
  adam tepemde dikildi ben oturunca. bir süre sonra omzumda bir şey hissettim. ihtimal vermedim.
  ikinci-üçüncü defa aynı şeyi hissedince göz ucuyla baktım şöyle bir; tahminim doğruydu. adam koluma sürtünüyordu. o kadar kendinden geçmişti ki hatta, azarlamamı bile epey bir süre duymadı.
  
  o günden sonra aylarca, hiçbir toplu taşıma aracında bir erkeğin yanına oturamadım. bir erkeğin önünde, yanında, yakınında duramadım. kendimi o kadar aptal ve aşağılanmış hissetmiştim ki, anlatamam.
  
  bize bu gibi travmalar yaşatan erkekler var sokakta. o nedenle, kadınları suçlamadan önce bu tavrın nedenini sorgulamanızda yarar görüyorum.
  
  her erkeğe sapık muamelesi yapılması elbette doğru değil. ama bizim yaşadığımız taciz travmaları da maalesef küçümsenecek boyutta değiller. bunu kastediyorum sadece.