70'ler türkiyesi

• istanbul için konuşmak gerekirse;
  
  -insanlar birbirlerine karşı normalin ötesinde saygılıydı, ne yöne dönseniz bir beyefendi, bir hanımefendi görürdünüz.
  
  -giriş katta bile otursanız gece pencereniz açık yatabilirdiniz, hırsız girer korkusu yoktu, kaldı ki gece devamlı mahalleyi turlayan bekçinin düdüğü insana ayrı bir huzur verirdi.
  
  -ne iş yaptığınız önemsizdi, herkes cidden iyi kazanırdı ama alacak pek bir şey yoktu işin doğrusu. bu yüzden arsa, daire ya da araba almak alışkanlık haline dönüşmüştü.
  
  -komşuluk denen bir 'kurum' vardı, ya her gece size biri misafirliğe gelir ya da siz giderdiniz.
  
  -uzun dalgadan yayın yapan trt radyo en teknolojik eğlence biçimiydi, 70'lerin ortalarında tv yayını iyi kötü başlayana kadar da öyleydi. tabi bir de pikap ve dandik kasetçalarları unutmamak gerek (elbette mono)
  
  -çocuklar için sokaklarda plastik topla çift kale maç yapmak, gazoz kapakları ile bilye oynamak ve killi toprak üzerinde çivi oynamak hayatın bir parçası sayılırdı.
  
  -kadınlar genelde tek parça maksi elbise ve apartman topuk ayakkabı giyerlerdi. erkek ise dar, uzun yakalı mintan (gömlek) ve ispanyol paça kumaş pantolonu tercih ederlerdi.
  
  -islamı usül kapanma dışarda eşarp ile, evde tülbent ile yapılırdı. çünkü o zamanlar türban henüz icat edilmemişti!
  
  -yazları boğazın her yerinde denize girilebilirdi, su çok temizdi. (70'lerin sonunda tanker faciası olana kadar)
  
  -açık hava sinamalarına gitmek revaçtaydı.
  
  -çoğunluk için ailecek gazinoya gidip eğlenmek gayet sıradan bir şeydi.
  
  -insanlar şimdi ile karşılaştırılamayacak kadar mutlu ve sağlıklıydılar.
  
  -74 barış harekatı esnasında tüm şehirde geceleri karartma uygulanır, herkes karanlıkta otururdu.
  
  -70'lerin sonuna doğru huzur son buldu; sağcı-solcu gençler arasında gündüzleri duvara yazı yazma kavgası geceleri silahlı çatışmalara dönüşürdü.
  
  ve sadece istanbul değil, tüm ülke bir daha o dönemki huzuru bulamadı...