27 temmuz 2017 istanbul yağmuru

• gecesinde taksiye bindim, taksi şoförüyle yağmuru konuştuk; insanlar neler yapıyor, gariban insanları öldürüyorlar allah da böyle yağdırıyor dedi. sadece insanları mı dedim; hayvan türlerini yok ediyoruz, doğayı mahvediyoruz, doğa da intikam alıyor dedim. ama en önemlisi insan dedi. her yer beton dedim. betonla alakası yok, teknolojiden dedi. dedim her sene ayrı mevzu, bomba patlamasa darbe oluyor, o olmadı deprem, en kötü fırtına. dedi ki bütün dünya böyle; çin perişan, almanyanın durumu zaten ortada. dedim megakentlerde sıkıntı var, köylere geri dönmek lazım. köyde terör var dönemiyoruz ki dedi. bizim köyde yok dedim. orda da var dedi. allahtan bu hükümet biraz önünü kesti dedi, eskiden daha beterdi. bu hükümet hiçbir şeyin önünü kesmedi, aksine besledi dedim. hayır dedi barış yapacaktık, yolda bıraktılar. hep aynı nakarat dedim. eve vardık. fetoya da gel gel dedi, boşuna demedi adam onu dedi. para üstünü verdi. sen birini övmek istiyorsan bahane bulursun kendine dedim. alakası yok dedi. indim. tam eve girecektim korna çaldı. döndüm. camı indirdi. bitaksiden kartı mı seçmiştin sen dedi. he evet dedim. düzelttim, hadi eyvallah dedim. eyvallah dedi ve karanlık nemli sokaklarda kayboldu.