kurum

• kucuktum. ankara'nin ziya gokalp bulvarinda, fransiz kultur'un bitisiginde simdi yerinde -sanirim- bir turizm sirketinin oldugu o tek basina duran ilginc catili binanin park yerinden jet turizm derler bir firmanin otobusleri kalkardi. magirus'tu markalari ve illa da kirmizi olurlardi. adana'ya gideceksiniz, ankara'dan binen kadin hostes yolda, sereflikochisar tarihinden baslayin hasan daginin rakimindan tutun eski volkanik yukseltilerin neler olduklarina kadar anlatir, tam aksaray'da karsidan gelen otobusteki yine kadin hostes ile degisir yedi bucuk veya sekiz saat sonra evine donerdi. once bunun bir raslanti oldugunu sanmistim. ikinci bayram, yaz tatili filan her gidisimde bu duzeni izleyince, icim bir hos olmustu. patlayan lastigi-o zamanlar her yolculukta olurdu bu vakalar- muavin degistiriyor, iki sofor de yardim ediyordu. her biri ne yapacagini ve kimin yonetiminde olacagini biliyor, samimi bir mesafelilikle saat gibi calisilirdi. oyle yolculardan karisilmasina filan izin verilmezdi. toros daglarina ayni saatlerde variyor, tarcinli sakiz ikramini hep ayni yerlerde kabulleniyorduk. yedi yasimda, kurum ile ilk boye karsilasmis, hayran olmustum. onca sarsintili donem -60'lar 70'ler- atlatirken guven limanlariydi kurumlar. kurum, kainatin, kucuk olcekte ve farkli baglamlarda, insan eliyle her sabah yeniden kurulumuydu.