istanbul'da temizlikçi kadın kıtlığı

• son iki üç yıldır gittikçe artan ve çığ gibi büyeyen garip bir kıtlık.
  
  geçen seneden beri eve bir yardımcı bulmaya çalışıyorum. bu uğurda annem, onun arkadaşları, kayınvalidem falan filan resmen seferber şekilde araştırıyorlar. bu süreçte üç kişi değiştirdim, sonuncusuyla da geçen hafta yolları ayırdım. şimdi dicekseniz ki (bkz: derdini sikeyim) ama inanın sadece benim derdim değil, çevremde kaç tane evli arkadaşım varsa istisnasız aynı konudan muzdarip. herkes birbirine soruyor, var mı birileri diye. iyi, temiz, işini şişirmeyen, güvenilir kadın bulmak resmen 3 dil bilen mühendis bulmaktan daha zor hale gelmeye başladı. çevremden duyduğum hikayeleri anlatsam roman olur; çalıştığı eve adam atan mı dersin yoksa ziynet eşyaları fark edilir diye evden parça parça takım elbise,gömlek çalan mı. türlü türlü köylü kurnazlıkları ile insanı bıktıran durumlar, daha önce konuyla ilgili yazdığım bir serzeniş de şurada dursun.(bkz: türklerin kibar insanı ezme huyu/@sarap baglarinin sahibi patasana)
  
  çalışan kadın populasyonunun artmasıyla beraber evine yardımcı alan sayısı da gittikçe artıyor, ama pazarda arz talebi karşılamıyor. zaten bahsettiğim özelliklere sahip bir temizlikçi bulan adeta bir ahtapot gibi sarılıyor asla bırakmıyor. annemin üst kat komşusuna gelen bir abla var, annem sormuş işte bizim kıza da gider misin diye, abla demişki vallahi ben 7 gün doluyum, 3 tane de yedek var. ablam yedekli çalışıyor daha ne diyeyim.
  
  yukarıda dediğim mühendis muhabbetine bir de ücretlendirmeyi eklemek istiyorum. zira bu ablaların en beğenilmeyeni tarifeyi günlük 120'den açıyor, 200'lere kadar uzanan bir geçit var. haftada 6 gün çalışan ablanın aylık kazancı ortalama 4500'lere ulaşıyor. bugün yeni mezun bir mühendise asgari ücret teklif ediliyor, süpersonik özelliklere sahipse maksimum alacağı olsun 3000. yani ülkedeki dengesiz meslek dağılımının, her ile bir üniversite falan gibi sikimsonik atılımların ortaya çıkardığı en çarpıcı tablolardan birisi şu yaptığım basit hesap.
  
  kısacası devir bir yandan hızla değişiyor ama her noktada olduğu gibi bu noktada da profesyonellikten uzak, paldır küldür bir şekilde gidiyoruz.
  
  (bkz: günlük olarak sozluk)