it

• 14 yaşındayken okuduğum ve çok sevdiğim kitabının hatrına epey merak ederek gittiğim film. o yaşlarda nedendir bilinmez yoğun bir stephan king hayranlığım vardı ama bu kitap en sevdiğimdi. aylarca etkisinden çıkamadığımı hatta yer yer karanlıkta yalnız kalmaktan korkmak gibi fobiler geliştirdiğini anımsıyorum. filmi de ilk defa 4dx bir salonda tüm sahnelerin içindeymişcesine izledim. kitaptaki kurgudan farklı bir yöntem seçilmesi ve yetişkinliklerinden flasback kullanmak yerine sadece çocukların hikayesi üzerinden ilerlemesi hayalkırıklığı oldu; böylece devam filminin sinyali verildi ama gideceğimi hiç sanmıyorum.
  
  filmin totalde bende yarattığı his tek başına "rahatsızlık". çocukluğumda kitabın yarattığı o tramvatik etkiyi uyandırdığı için olduğunu düşünüyorum, yoksa filmin etkileyici bir tarafı yok öyle. buarada cast seçimi çok başarılı, çocukların hepsini ayrı bir sevdim. onlar için bile iki saat ayırmaya değer ama 4dx olmasın lütfen.