beşiktaş

• mehmet akif'in çok sevdiğim bir şiiridir seyfi baba. mehmet akif, düşmüş durumda olan seyfi baba'ya ziyarete gider şiirde. kalkarken de adama para vermeye yeltenir ve kesesini boş görür. sonra şu dörtlükle devam eder:
  
  "bir de baktım ki: tek onluk bile yokmuş kesede;
  mühürüm boynunu bükmüş duruyormuş sâde !
  o zaman koptu içimden şu tehassür ebedî:
  ya hamiyyetsiz olaydım, ya param olsa idi !"
  
  şu maçtan sonra gördüklerimi ibretle izliyorum. maçta olanları hepimiz biliyoruz. üzerinden geçelim. verilen kırmızı kartlar doğru. penaltıların ikisi de doğru. ama maça direkt etki eden üç pozisyon var. beşiktaş'a verilmeyen ilk penaltı. beşiktaş'ın ofsayt gerekçesiyle verilmeyen golü. pozisyon piero'ya göre 77 cm nizami gol. beşiktaş'a verilmeyen ikinci penaltı. ozan tufan topu dirseğiyle dürtüyor. özetle maçta verilmeyen 2 penaltı ve 1 gol var. hepsi de beşiktaş'ın aleyhine.
  
  ve maç bitti. fenerbahçe taraftarı tüm bunlara rağmen "koyduk mu" diyerek eğleniyor. galibiyetten dolayı en ufak bir mahcubiyetleri yok. aşırı mutlular. fenerbahçe as başkanı mahmut uslu, caner erkin'e özel hayatında yaşadıklarıyla hadsizce saldırıyor ve hakemin beşiktaş'ı kolladığını söylüyordu. o anda fenerium, seviyesi anaokulu olan bir ürün satışa koyuyordu. öte yandan rıdvan dilmen maçı fenerbahçe'nin hak ettiği söylüyor, beşiktaş aleyhine tartışmalı pozisyonlar sorulduğundaysa "görmedim" demekle yetiniyordu şeytanca. aykut kocaman, "gerçekçi olmak gerekirse, bizim tarafımızdaki hataların bir hayli fazla olduğu bir hakemle zor bir maçı geride bıraktık." dedi maç sonunda. utanmadılar. utanmayacaklar.
  
  bugün 3 puan bizim olabilirdi. bizde bu oyunları yapıp hamiyyetsizce bir 3 puanla evimize dönebilirdik. duayla himmetle 20 kez şampiyon olabilirdik. evimizde 12 yıldır ayak oyunlarıyla namağlup olmaya devam edebilirdik. hakem dostlarımız olabilirdi, külhanbeyi bir kulüp başkanımız tff'yi ve mhk'yı yönetebilirdi. elden düşme oyuncularımıza milyon €'lar veren paravan kulüplerimiz olabilirdi. şike yapabilirdik. şike yüzünden ceza almaya ramak kala kıçımızı kurtaran bir emir erimiz olabilirdi. şampiyonluk yarışında birilerine teşvik primi yedirebilirdik. bu şekilde çok daha başarılı olurduk. 15 kere değil 25 kere şampiyon olurduk. hiçbir derbiyi kaybetmezdik. futbolu biz yönetir, rakiplerimiz başarı olduğunda sistem değiştirir, hocalarını ayartmaya çalışırdık. türkiye'nin en başarılı kulübü olurduk.
  
  peki ister miydin bunu beşiktaşlı ? istemezdin dimi ? işte beşiktaş budur. onlarda olmayan budur. biz paramızın olmamasını şerefimizin olmamasına tercih eden insanlarız. bu yüzden bu takıma gönül verdik. bu yüzden mücadele veriyoruz.
  
  hep derler ya beşiktaş taraftarı takımına eksta bir bağlı diye. o beşiktaş'ın bize verdiği mutluluğun büyüklüğünden kaynaklı. çünkü hamiyyetli bir şekilde şampiyon olmanın tadı başka hiçbir şeyde yok. bu senenin sonunda da bu olacak.
  
  onlar hem hamiyyeti, hem parası olmayanlar olarak kalacak. zafer bizim olacak.