suç işleme özgürlüğü

• kitap adi olabilecek bir kavram.
  bugunleri anlatan bir yazi, bir kitap, bir belgesel vs. icin pekala "suc isleme ozgurlugu" manseti atilabilir ileride.
  
  bu ozgurlukten iceride ne var?
  azicik eselesek, bolca suruyle zirvalik var. "bu benim gunah isleme ozgurlugume mudahaledir" lakirdisi, kimin agzindan cikarsa ciksin bir konusmada, bir tartismada, bir soyleside vb. kendi kalesine gol olur.
  
  iste, asil manzara da buradan iceri.
  bu kavrami yumurtlayanin, buna benzer nice lakirdiyi kitiri ortaya atanlarin, "kendi kalesine gol" gibi bir derdi filan yok, kalmamis artik.
  bir munazara ortami var. (karsilikli) erdemin, etigin, "e"si bile ortada yok.
  eskiden futbol maclarindan once bilhassa tasrada "amigo"lar cikar bagirir cirpinir, kitleyi hizada tutardi. rivayet olunur, kimi yerlerde (misal diyarbakirli memi) "memi size gurban olsun, diyarbekir sampiyon olsun" diye bagrinip ("eyvallah memi!") diye hep bir agizdan kitle geri-donusunu aldikca, bir sure sonra elindeki malzeme bittiginde "memi sizin ananizi" "memi sizin sulalenizi" diye bagirmayi surdurur, o noktadan sonra artik zaten kitlenin soyleneni duyacak durumu kalmadigindan ayni coskuyu ("eyvallah memi") almayi surdururmus.
  
  diyecegim odur ki, bizim memlekette yazinin da, sozun de bittigi, kurus kiymeti olmadigi, zerre agirligi kalmadigi bir yerdeyiz.
  amigoluk raconundan bile soz edilemeyecek yerlerdeyiz.
  buraya bir gunde, tek bir kisinin yedeginde filan da gelmedik. nice suruklenislerin sonucudur bu geldigimiz nokta.
  onun icun, ekrandaki amigolar "anamizi" "sulalemizi" de karistirsalar, alkis tutmayi surdurecegimizi saniyorum.
  
  iste bunu ozetleyen bir goruntu olabilir, arsiz, piskin, utanmaz bir siritisla "suc isleme ozgurlugu" diye haykiran bir ceketlinin ekran perdesine dusen yuzu.