dinozorlar

• ülkemiz bir dönem insanlarında sadece anıları kalmış olan dergi.
  
  sene 1991. babamın işi dolayısıyla ingiltere'deyiz. yavaş yavaş geçmekte olan dinozor aşkı, bir dergiyle alevleniyor: dinosaurs. yavaş yavaş söktüğüm ingilizcemle her sayısını okuyorum. ilk sayısıyla birlikte hediye edilen 3 boyutlu gözlükle orta sayfadakı gerçekçi dinozor resimlerine bakarak iç geçiriyorum, bu dünyada yaşasam, jurassic döneminin ortamını tatsam diye. gelgelelim, gözlüğü kaybediyorum günün birinde. her ne kadar almaya devam edip bilgileri okusam da, orta sayfaya gelince hüzünleniyorum. o yeşil-kırmızı resimler acıdan başka bir şey vermiyor bana.
  
  birkaç ay sonra türkiye'ye döndüğümde dergiyi unutmuştum. uzun bir süre geçtikten sonra, gameshow almaya gittiğim büfede turuncu kapaklı bir dergi ilişiyor gözlerime: dinozorlar, hem de birinci sayı! gözlük de içindeymiş üstünde yazıyor! ne mutluyum, hemen kapıyorum dergiyi, takıyorum gözlüğü. özlediğim görüntü önümde, ama eski zevk yok. çocuk olmadığımı anlıyorum o saniyede, yazan bilgileri okuyorum. o da sıkıyor bir süre sonra. dergi bir yana, gözlük bir yana gameshow okuyorum.
  
  bu vesileyle çocuk olmadığımı anlamama araç olmuştur bu dergi. tutmamış da, kapanmış sonra. duyunca yine içimde bir şey koptu, çocukluğumun hatırasıydı belki.
  
  gözlüğe gelince, emmanuelle izledim onunla ben. o yaşta oradaki ortam daha cazip geldi.