lokman kurucu

• bir yirmi dört nisan şiiri
  
  ben büyüyünce vampir olacağım öğretmenim
  annemi öldürüp kızıl kanatlar çıkaracağım
  uçacağım derisi yüzülmüş mavinin nefretiyle
  kumlar dolacak kral nurun şaşı gözlerine
  dişleyeceğim düş yüzünden öğretmenim
  kan ve cinnet ekeceğim kudretine ki
  ben büünce ben büüüünce
  tek gözlü melekler düşecek yeryüzüne
  çok eski çadırlar kurulacak beton göbeklere
  ellerde balyozlar açacak
  yüzlerde sekiz yüzü cehennemin
  ağızlarda kıyamet ayetleri
  kül ve toz, kül ve toz, kül ve toz
  bütün korkular üzerine yemin olsun
  kül ve toz yeşertecek özgürlüğü
  dirilecek kurdun teninde kuzu
  dünya yeniden başlayacak öğretmenim
  kelebekleri sevmek büyütecek bizi
  kaplumbağalarla domates yemek
  yaşlı bir gölün kenarında
  güneşi kucağımıza alıp uyumak
  ay tozları ve sıcak terlerle
  uyanmak akşama doğru
  ama hep akşama doğru uyanmak
  büyütecek bizi
  ve ruhumuza çektirilmeyecek artık
  ademin yediği elmanın cezası
  ben büyüyünce vampir olacağım öğretmenim
  annemi öldürüp kızıl kanatlar çıkaracağım
  
  (bkz: dolaysız yıkım şiiri)
  (bkz: olmuş bu)