aşk diye bir şey olmaması

• doğru tespittir efendim.
  insan doğası gereği tamamen bencildir; ebeveynin çocuklarına olan sevgisi de dahil, insan ilişkilerinde kazıdığınız her boyanın altında aslen bencilliği görürsünüz.
  insan kendini sevdiğini düşündüğü için karşısındakini sever, yahut kendinden üstün olduğunu içten içe bilir ve buna layık olduğunu düşünür bu yüzden aşık olur.
  ebeveyn meselesi de salt olarak genleri yaymaya ve korumaya dayanan evrimsel bir mekanizma.
  benje böyle.
  genlerimizi en iyi şekilde yaymak için evrim bir mekanizma geliştirmiş ama bilişsel devrim ve takip eden “uygarlaşma” sürecine uyması için bu mekanizmanın üzerine ince bir boya çekmişiz, adı “aşk” olan.
  böylece kendimizi kandırıyoruz.
  ilgili: (bkz: uygarlığın huzursuzluğu)-(bkz: sigmund freud)