aşı

• bir nazım hikmet ran şiiri:
  
  1
  
  tarla hazırdı
  koyu esmer eti anadan doğma çırılçıplak
  tarla hazırdı
  şişkin ıslak dudaklarını açmıştı yarı yarıya
  uzun sürmedi bekleyiş
  sabah aydınlığında canlı küçük kurtlar gibi yukardan saçılıp aktı tohum
  hazla ürperdi toprak
  içine çekti akanı
  açılıp kapanarak
  açılıp kapanarak
  sonra da mahmur
  bir kat daha güzel
  terli kabarık
  gerindi
  ben ölümden kuvvetliyim diyebilirdi
  gebeydi artık
  
  2
  
  arılar fırladı güneşe doğru
  en önde kızoğlankız yeni beyarı
  nazlı bir vızıltıdır zar gibi ince şeffaf kanatları
  beli koptu kopacak
  altın tüylü süzme karnında da üç kızıl kuşak
  yetişip önledi onu erkeklerin en güçlüsü
  sonra yukarda boşlukta güneşin orda
  dikenli incecik bacakları karıştı birbirine
  bir saniye sürdü aşı
  silkinip kurtuldu dişi
  düştü erkek
  içinden kopan etleriyle toprağa
  
  3
  
  odalarının penceresi ormana açık
  ağır yaz bulutlarının altında orman
  bir yumurtalık gibi de nemli ılık
  erkeğin yüzünde aşağıdan
  kadının gözlerinden vuran ışık
  ormanın üstüne yağmur boşandı ansızın
  yeşil elâ gözlerini yumdu kadın
  yarı açık ağzında ıslak dişleri berrak duru
  içinde taa yüreğinin kökünde sıcak sıcak duydu yağmuru
  
  4
  
  atan bir damar gibi akıyor nehir
  acı yemişleri dikenli dallarıyla duruyor ağaç
  duruyor kıraç yabani
  güneşte bir şarkı gibi parladı balta
  kesildi ağacın gövdesi orta yerinden
  ihtiyardı esmerdi ıslaktı makta
  kanayacaktı da âdeta
  aşı bıçağıyla açıldı yarık
  sokuldu ucu kalemin
  bu kesik
  bu yabani gövdede müjdesi vardı artık
  dikensiz dalları
  ince kabuklu tatlı yemişleri
  geniş yapraklarıyla gelecek olan
  yepyeni bir âlemin.
  
  1948