işe yarar bir şey

• pelin esmer ve barış bıçakçı'nın şahane bir iş çıkardıkları enfes film. bu iki güzel insandan beklentim zaten yüksek olmasına rağmen, bu kadar güçlü bir eserle karşılaşacağımı tahmin etmemiştim. senaryosuna, üslubuna ve görüntülere bayıldım.
  
  --- spoiler ---
  
  en çok da detayları sevdim sanırım. yemekli vagonda geçen sahnelerden kahvehaneye, mezunlar yemeğinden cortazar'a kadar filmi bu kadar değerli kılan o kadar çok detay var ki...
  
  --- spoiler ---
  
  görüntülerin de çok büyük payı var. görüntü yönetmenliğini yapan gökhan tiryaki'nin en son sarmaşık'ta ne harikalar yarattığını izlemiştim. gündelik hayatı estetize etmek gerçekten çok zevkli bir iş ve adam bu işten çok keyif alıyor. sadece yönetmen ve senarist değil, kendisi de adeta şiir yazmış. başak köklükaya'nın da öyle duru, öyle hüzünlü bir oyunculuğu var ki daha iyi oynayamazmış herhalde, harikuladeydi.
  
  not: anadolu yakasında sadece bir sinemanın tek bir seansında (o da suare) gösterilmek üzere vizyona girdi. tüccar sanattan anlamaz, karlılıktır tek gayesi. daha çok bilet satacağı filme daha fazla koltuk ayırır, eyvallah. izleyici de işletmeciyi bu öngörüsünde haklı çıkarmış ki salonda toplam 9 kişiydik. mavi trenin bilet parası bile çıkmadı, sebepsiz bi mahcubiyet hissettim salondan çıkarken :)