ayla (film)

• vizyona girdiği ilk gün izlediğim ve yarısında çıkmamak için kendimi zor tuttuğum film.
  
  film çok güzel fakat "baba" figürü öyle kurgulanmış ki babasını kaybetmiş insanların ciğerini sökme potansiyeline sahip.
  
  filmde kendimi sıkıp "tamam, sakin ol sadece film tamam" diye sakinleştirmeye çalıştığım çok sahne oldu. hele küçük yaşta babasını kaybetmiş, oturduğu evden taşınma işlemi esnasında "babam bizim eski evi biliyor, yeni eve taşındığımızda da rüyalarıma gelir mi?" kaygısı taşıyan kız kardeşe sahip olan insanlar için daha zor.