charles bukowski

• “samimiyetle söylüyorum, yaşam beni dehşete düşürüyordu. yemek, uyumak ve çıplak dolaşmamak için insanın yapmak zorunda olduğu şeyler ürkütücüydü.”
  
  “özgür olmak, haftanın 5 günü yapmak istediğin her şeyden vazgeçip, düşünmekten dahi kendini alıkoyup, çişe gittiğin vakitleri hesaplayıp gece yatağa girip ayaklarını uzatmak değil.
  
  özgür olmak, haftanın 5 günü 3 kuruşa nefret ettiğin bir sürü insanla dipdibe yaşayıp, zoraki gülücükler saçıp, renklerinden arınmaya çalışarak 2 günü beklemek değil.
  
  özgür olmak, insanların seni sevmesi uğruna sevmediğin her şeyi yapmak, iğrendiğin bir şeye "ah çok güzel olmuş" demek değil.
  
  benim bir sorunum var. insanlardan hoşlanmıyorum, samimiyetle söylüyorum tümünden olmasa bile büyük çoğunluktan hoşlanmıyorum.
  
  kötü oldukları için değil, zavallı oldukları için değil. hepsini anlayabilirim. hepsine mazaretler bulup, anlayışla karşılayabilirim. hoşlanmıyorum. bu benimle alakalı.
  
  ne hastalıklı bir duygu değil mi? bence değil işte. bence çok doğal, olağan.”
  
  dün yine seni andım, gözlerim doldu ey hazreti bukowski.