• bugün çocuğun eline ödev vermiş göndermiş. kağıdın birine onlarca büyüktür(>), onlarca küçüktür(<), onlarca da eşittir(=) işareti yapmış. başka bir kağıda da ikişerli sayılar yazıp aralarını boş bırakmış. ödev olarak çocuk küçük, büyük ve eşittirleri makasla kesecek ve ikişerli sayıların arasına yapıştıracak. güzel bir ödev gibi görünüyor. el becerisi, matematik, eşleştirme vb. bir sürü yeteneğe hitap ediyor. çocuk güzelce kesti büyük, küçük ve eşittirleri. sonra da tek tek sayıları eşleştirip yapıştırdı uygun şekilde.

    ama o da ne: büyüktür ve küçüktür'lerin hepsini yapıştırdı kağıda ama elinde bir yığın eşittir kaldı. "amca bu eşittirleri ne yapıcaz, neriye yapıştırıcam bunları?" diye sorarken yapıştıracak yer olmadığına kanaat getirdi. sonra da ağlamaya başladı, bana kızdı. benim yanlış yaptırdığımı düşündü. ağlarken sinirlendi, sinirlenince de elinde ne varsa buruşturdu, yırttı attı hepsini. sayıların yazılı olduğu kağıda bakıyorum hiç eşit sayı yok, doğru yani yaptığımız. bütün sayı ikilileri ya birbirinden büyük ya da küçük. hiç eşit sayı yok. eşittir kağıtlarının hepsi elde kalıyor.

    anlatamadım çocuğa, gerizekalı durumuna düştüm yeğenimin yanında. ne olacak o eşittirler, nereye yapıştırıcaz bunları mk?

    böyle özensiz, böyle tırt yeni nesil öğretmenler. çocuğun da benim de psikolojimi bozdular.

    edit: aynı tırtlığın bir başka tezahürü için (bkz: beslenme sonrası yemek duası okutmak)
114 entry daha
hesabın var mı? giriş yap