manuel flores milongası
-
borges öykülerine dadandığım günlerde kütüphaneden ödünç aldığım altın ve gölge'de yer alan şiir. ev arkadaşımın, çevirmenin adını beğenmeyip (aslında şahane bir çevirmendir, bkz: selahattin özpalabıyıklar) "çeviri de kötüdür muhtemelen," tarzında bir önyargıyla canımı sıkması üzerine, şu dörtlükle bir gece vakti kapısına dayanmış sözünü geri aldırmış idim:
manuel flores ölecek
bu, para kadar geçerli
ölmek bir alışkanlıktır
çoğunun iyi bildiği
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap